Κρυμμένη σ' ενα σύννεφο ...κοιτώ τον ήλιο..λάμπει
πρέπει να προστατέψω εγώ οτι έμεινε απ' αγάπη.............
ακούραστο το σώμα μου...ακούραστη η ψυχή μου
ότι ποθούσα στη ζωή ήτανε η φυγή μου........
Αγάπησα... προδώθηκα.....βούλιαξα μες τα λάθη
μα δες ξαναγεννήθηκα απ' τη δική μου στάχτη
θεριό ανήμερο η πυγμή, το γέλιο μου, το δάκρυ
γονάτισα για μια στιγμή....μα νίκησα τα πάθη.......
Μία γυναίκα δυνατή ποτέ της δεν λυγίζει
σφίγγει τα δόντια της ξανά..πονά..μα συνεχίζει...........
Και οτι της χρωστά η ζωή δεν το ζητά σαν χάρη
το απαιτεί και λαχταρά γρήγορα να το πάρει...........
Κρυμμένη σ' ενα σύννεφο τον ήλιο αντικρύζει
και δεν υπάρχει τίποτα πλέον να τη φοβίζει.........