Θα΄σαι πάντα κύκλος που δεν έκλεισε στο παιχνίδι αυτό κανείς δεν κέρδισε........

Πρέπει να μάθω να περιμένω

να λύνω κόμπους να μη σε δένω

Άμα σε πιάσω γίνεσαι αέρας

μια καληνύχτα στο φως της μέρας

πρέπει να μάθω να δίνω χρόνο

να μείνω απ΄έξω να βλέπω μόνο

Ξέρω πώς είναι να σε θυμάμαι

θέλεις να γίνεις ό,τι φοβάμαι

Θα΄σαι πάντα κύκλος που δεν έκλεισε

στο παιχνίδι αυτό κανείς δεν κέρδισε

κι όσο μου ζητάς να σταματήσουμε

ψάχνω εγώ τους τρόπους για ν΄αρχίσουμε

τίποτα για μας τους δυο δεν τέλειωσε

θα΄σαι πάντα κύκλος...

Πρέπει να μάθω να περιμένω

τις αποστάσεις μόνη μικραίνω

Απ΄όσες λέξεις θα μετανιώσω

μόνο το αντίο πονάει τόσο

Θα΄σαι πάντα κύκλος που δεν έκλεισε

στο παιχνίδι αυτό κανείς δεν κέρδισε

κι όσο μου ζητάς να σταματήσουμε

ψάχνω εγώ τους τρόπους για ν΄αρχίσουμε

τίποτα για μας τους δυο δεν τέλειωσε

θα΄σαι πάντα κύκλος...που δεν έκλεισε

Παραιτούμαι. ....

Πόσο δίκιο έχεις, κουράστηκες ε; 

Και 'γω, πολύ, πάρα πολύ. 

Κουράστηκα να σε παιδεύω και να παιδεύομαι. 

Κουράστηκα και να προσπαθώ να σε καταλάβω. 

Κάποιες πέτρες δεν λιώνουν. 

Μα πρέπει να προχωρήσουμε, δε συμφωνείς; 

Φτάνει λοιπόν.

Έτσι κι αλλιώς, εαυτέ μου, το πάντα είναι πάντα, καθαρό, κρυστάλλινο, δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. 

Κι εσύ, πρέπει να συνεχίσεις, να βρεις αυτό που αναζητάς... 

Σε ελευθερώνω εαυτούλη μου. 

Συγνώμη για όλα...

Παραιτούμαι. ....

Aυτός είναι ο πραγματικά μοναδικός χρόνος που έζησε κάποιος!!!

Πόσο πραγματικά ζει κάποιος;

Κάποτε ένας ερευνητής, σε μια  από τις περιηγήσεις του, βρέθηκε  σε ένα χωριό.

Σε μια στιγμή αισθάνθηκε την ανάγκη να μπει σε ένα σπίτι που του φαινόταν ότι είχε κάτι ελκυστικό, κάτι που τον προσκαλούσε.  Μπαίνοντας μέσα, άφησε το βλέμμα του να ξαποστάσει πάνω στα κάδρα, στις καρέκλες, στην φτωχική κουζίνα, και στις ηλιαχτίδες που έπαιζαν με τις γρίλιες.

Ίσως επειδή είχε βλέμμα ερευνητή στάθηκε σε μια λευκή πέτρα που βρισκόταν ανάμεσα σε άλλες έξω στην αυλή και πρόσεξε την επιγραφή. Αμπντουλ Ταρεγκ: έζησε 8 χρόνια, 6 μήνες , δυο εβδομάδες και 3 μέρες.  Τρόμαξε λίγο συνειδητοποιώντας πως αυτή η πέτρα δεν ήταν μια απλή πέτρα αλλά μια ταφόπλακα.  Λυπήθηκε για το χαμό ενός τόσο νέου παιδιού. Σταδιακά, συνειδητοποίησε ότι  η πανέμορφη αυλή δεν ήταν αυλή αλλά ένα νεκροταφείο.

Μια μια άρχισε να διαβάζει τις πλάκες και παρατήρησε ότι όλες είχαν ένα όνομα και τον ακριβή χρόνο της ζωής του νεκρού.  Αυτό όμως που τον τάραξε ήταν ότι ο μεγαλύτερος δεν ξεπερνούσε τα 11 χρόνια.  Νικημένος από μια απίστευτη θλίψη κάθισε κάτω και άρχισε να κλαίει.

Ύστερα από αρκετή ώρα ο φύλακας τον βρήκε να κλαίει με λυγμούς. Τον ρώτησε αν έκλαιγε για κάποιο συγγενή κι εκείνος απάντησε:

-" Όχι για κανέναν συγγενή ή φίλο. Τι φοβερό κακό κρύβει αυτός ο τόπος;  Γιατί τόσα πολλά παιδιά είναι νεκρά;"

Ο ηλικιωμένος φύλακας χαμογέλασε και του είπε πως μπορούσε να ηρεμήσει.  Δεν υπήρχε κατάρα ή επιδημία.  Του εξήγησε πως το μυστικό κρυβόταν σε μια συνήθεια που είχαν εκεί. 

- "Βλέπεις,  όταν κάποιος συμπληρώσει τα 15 χρόνια του, οι γονείς του, του δίνουν ένα τετράδιο και εκεί καταγράφει όλες τις καλές στιγμές της ζωής του. Στα δεξιά αυτό που απόλαυσε και στα αριστερά, πόσο χρόνο κράτησε η απόλαυση :  ένα ωραίο γεύμα, ένα δώρο, το πρώτο φιλί, ένα στοργικό βλέμμα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο.  Πόση ώρα κράτησε η απόλαυσή του;  Η σκέψη αυτού του γεγονότος;  Λεπτά; Δύο μέρες;  Μια εβδομάδα;  Μήνες;  Όσο κι αν κράτησε  αυτή  η απόλαυση των όμορφων στιγμών,  αυτών των αισθήσεων,  το καταγράφει στο τετράδιο. Τέλος,  όταν κάποιος πεθάνει τότε παίρνουμε αυτό το τετράδιο και προσθέτουμε τους χρόνους γιατί αυτός είναι ο πραγματικά μοναδικός χρόνος που έζησε κάποιος!

Αυτός που πάει τη ζωή.....

-Ποιος είναι δυνατός? Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

-Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του... 

Κι όμως φοβάται τόσο το σκοτάδι.... 

Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους ...

Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους... Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. που χώνεται στο βαθύ ποτάμι μέχρι το λαιμό...

Και μια στιγμή, μέσα σ'αυτό το χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του.... 

Αυτός είναι ο δυνατός....

( A. Παπαδάκη)

Αυτός που πάει τη ζωή - Ορφέας Περίδης

Στίχοι: Γιώργος Σιδερής

Μουσική: Ορφέας Περίδης

Αυτός που πάει τη ζωή

λιγάκι παραπέρα

Ειν' ο πιο μοναχός στη γη

όταν τελειώνει η μέρα

Λένε πως μες στους ουρανούς

οι άγγελοι πετάνε

Μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς

στη γη να περπατάνε

Αυτός που παίρνει μια σταλιά

και πέλαγο την κάνει

Θα δει ποτάμια δάκρυα

που ανθρώπου νους δε φτάνει

Καλή Αντάμωση......

 Καλή Αντάμωση  

Μουσική / Στίχοι: Νίκος Βερόπουλος

Είμαι ένας ήλιος κλειδωμένος στο κελί μου

Είσαι φεγγάρι μες στης λίμνης το βυθό

Κι οι δυο αόρατα παλάτια της ερήμου

Στην ίδια μοίρα με τον ίδιο αριθμό.

Όλα τα όνειρα και τα ιδανικά μου

Πρέπει να πακετάρω πριν να κοιμηθώ

Τα νοικιασμένα να επιστρέψω τα φτερά μου

Και ό, τι πίστεψα να το απαρνηθώ.

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Νωρίς σκοτείνιασε και στην καρδιά μου βρέχει

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Δε χάνει τίποτα όποιος τίποτα δεν έχει.

Είμαι ο ήρωας ενός άτυχου επιλόγου

Σ ένα σενάριο φτιαγμένο για τη γη

Κι εσύ χορεύεις στο ρυθμό του παραλόγου

Μήπως πλανέψεις μια καρδιά που αιμορραγεί.

Ήρθα και φεύγω επισκέπτης μ άδεια χέρια

Μόλις που πρόλαβα να πω πως σ αγαπώ

Σύρθηκα ανάμεσα από δίκοπα μαχαίρια

Για ν αποδείξω της ζωής μου το σκοπό.

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Νωρίς σκοτείνιασε και στην καρδιά μου βρέχει

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Δε χάνει τίποτα όποιος τίποτα δεν έχει...

Πιστεύω στο πεπρωμένο........

Πιστεύω στο πεπρωμένο.Νομίζω πως οι ζωές των ανθρώπων είναι προδιαγεγραμμένες.Το ίδιο και η πορεία τους.Η πορεία,η σατανική αυτή ιέρεια που τήν συνόδευε σαν σκιά της και γινόταν ταξιδευτής μαζί της.Μαζί τα όνειρα,οι ελπίδες και οι προσδοκίες.Ο αέρας έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο και ξαναγεννιόταν....Ανάσες ζωής....

Eκεί που άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε….......

To πιο ελεύθερο πράγμα στη ζωή είναι τα ΟΝΕΙΡΑ.....

δε φυλακίζονται...

δεν περιορίζονται...

δε δεσμεύονται

και δεν έχουν τόπο και χρόνο..

 Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις δεν θα 'μαι εδώ για κανέναν

Μην έρθεις απόψε την σιωπή μου να δεις θα γράφω τραγούδια θλιμμένα

Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη

Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης με χρώμα από φως κι από δάκρυ

Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη

Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης με χρώμα από φως κι από δάκρυ

Εδώ... Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω

εδώ... το φόβο μου πίσω ν' αφήσω

βροχή... η σκέψη μας πάλι να σβήσει

σιωπή... ο ήλιος ποτέ δεν θα δύσει

ξανά... ν' αγγίζω το φως στο σκοτάδι

φωτιά... να καίει το φιλί κάθε βράδυ

εδώ... στου ονείρου το φως να γυρνάμε

εδώ... οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε

Eίδα έναν άγγελο... και μου είπε μην δακρύζεις, ο πόνος δεν τελειώνει και με ταξίδεψε ... εκεί που άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε….......

Μπορεί να αργήσουμε... Αλλά θα ξυπνήσουμε...

Προδότες λαμόγια πολιτικοί...

Ακούτε τους στεναγμούς;

Ακούτε τα βογγητά;

Ακούτε του κόσμου τη βαρυγγομιά;

Φτάσανε δίπλα σας...

Αγγίζουν τ΄αυτιά σας...

Και είναι πολλά...

Πλησιάζει η μέρα που δεν θα βρίσκετε

πέτρα να κρυφτείτε πουθενά...

Την πέτρα που οι πρόγονοί μας

μας άφησαν κληρονομιά,

βαμμένη κόκκινη,

με αίμα ηρώων Ελληνικό...

Αυτή που εσείς θέλετε να πουλήσετε φθηνά...

Σε χέρια ξένων φίλων σας

να την βεβηλώσουν ατιμωτικά...

Μα δεν θα σας αφήσουμε...

Μ΄αυτή κι άλλες πέτρες πολλές

Ελληνικές θα σας κυνηγήσουμε...

Μπορεί να αργήσουμε...

Αλλά θα ξυπνήσουμε...

Εφιάλτες θα σας νικήσουμε...

Γεωργία Σ.Λ.

Τίποτα σημαντικό. Ζω μονάχα εν λευκώ...

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;

Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου

και το μετά απ' το μετά γνωρίζω

Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"

τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα

Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο

σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου

κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο

που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου

μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη

και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει

να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει

ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.

Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι

το πρόβλημά μου η υπερβολή μου

κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει

Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος

τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος

Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε

κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις

κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε

πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος

και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση

πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα

Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο

κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα

εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω

μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα

του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω

με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Του το κρατάω αυτού του κόσμου..........

Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω..............

Κοίτα εγώ

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις

δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις

Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι

πώς καταφέρνω και κρατιέμαι

Του το κρατάω αυτού του κόσμου

που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω

είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις

είμαι όλα αυτά που αναφέρεις

Μόνο που κάπου κατά βάθος

όποιος με ξέρει κάνει λάθος

Του το κρατάω αυτού του κόσμου

που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω

είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

...να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά.......

….και οι άνθρωποι φεύγουν

και εμείς δεν αντιδράμε

μάθαμε να ξεχνάμε

και να μένουμε μόνοι…

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει

πάντα…α ξεχνάμε

και να μένουμε μόνοι…

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει   πάντα…

Τίτλος: Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου

Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε

η απώλεια θα μπορούσε να 'ναι κούνια μας

δεν μπορείς να τα ΄χεις όλα

πρώτη φράση που μαθαίνουμε

Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε

τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ' αδέρφια μας

μάθε πλέον να μοιράζεσαι

έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε

και τα χρόνια περνάνε

και ό,τι τρώμε κερνάμε

δίνουμε ό,τι αποκτάμε

ώσπου κάτι τελειώνει...

και οι άνθρωποι φεύγουν

και εμείς δεν αντιδράμε

μάθαμε να ξεχνάμε

και να μένουμε μόνοι...

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει

πάντα...

η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει

πάντα...

"Θες με κρατάς κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις..."

Δεμένη - Νατάσσα Μποφίλιου

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

CD: Οι Μέρες του Φωτός

Κυκλοφορεί από 4 Ιουνίου 2012 από την Sony Music

Στίχοι

Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου

δεμένη μ' αλυσίδα στα κλειδιά του

με τ' όνομα, τ' αμάξι και τα σπίτια του

και μ' όλα τα μεγάλα όνειρα του

Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα

σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα

που έβγαζε και άφηνε στην άκρια

καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα.

Τι με ρωτάς,

τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις

θες με κρατάς

κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω

μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο

Μεγάλωνα γι' αυτούς περιμένανε

και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη

και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε

τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη

Τι με ρωτάς,

τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις

θες με κρατάς

κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω

μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο

Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.........

Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός… 
Και τι με αυτό; οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ!

Όταν κλαίς, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός… 
Και βέβαια είμαι συναισθηματικός… Μου αρέσει… 
Τα δάκρυα βοηθάνε.

Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλεχτείς… 
Ποιός λέει οτι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος;  Εγώ θέλω να μπλεχτώ.

Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματα σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό… 
Και τι άλλο έχω να δείξω;

Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής… 
Α!!!  μ’ έχουν χαρακτηρίσει πολύ χειρότερα από αυτό.

Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν… 
Δεν αγαπώ για να μου το ανταποδώσουν.

Όταν ζεις, κινδυνεύεις να πεθάνεις… 
Είμαι έτοιμος για αυτό....

Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να απογοητευτείς, κι όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις… 
Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις, γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. 
Ο άνθρωπος που δεν ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε, δεν είναι τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, όμως δεν μπορεί να μάθει και να νιώσει και να αλλάξει και να αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. 
Δεμένος με τις βεβαιότητές του είναι ένας σκλάβος. 
Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος!

Λεο Μπουσκάλια / Να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις

Ίσως.......

Ίσως μια μέρα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ σ' αγάπησα και πόσο πονούσα ξέροντας πως έχω σκοτώσει το είναι μου για να μάθω να ζω μακριά σου...δεν μπορούμε να είμαστε μαζί..ποτέ ξανά..Μπορεί να σκότωσα και να αποτελείωσα μια όμορφη στιγμή για σένα..εσύ με σκοτώνεις εδώ και 5 χρόνια..δεν έχω πλέον καρδιά..παρά μόνο ένα κενό μέσα μου που έχει χαραγμένη πάνω την λέξη βοήθεια..Εύχομαι να συνεχίσεις την ζωή σου και να βρεις τον δρόμο σου..θα σ' αγαπώ μέσα μου κρυφά..κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος μας......

Ανάσα μου!!!!!!!

Αν ο κόσμος ήταν ένας πίνακας, θα τον έσπαγα, θα μπέρδευα τα κομμάτια και θα σε άφηνα να τον φτιάξεις εσύ όπως θες, σαν ένα καλοστημένο puzzle για να είναι η τελική εικόνα αρεστή στα μάτια σου.
Αν η ζωή ήταν  μια καλοστημένη παγίδα, θα έβαζα παντού προστατευτικά για να μην πέσεις μέσα και σε χάσω.
Αν το Φεγγάρι είχε μαγεία θα του ζητούσα το πιο σπουδαίο μαγικό του για να νιώθεις πάντα δυνατός.
Αν η Αγάπη είχε όρια θα την παρακαλούσα να μου τα δείξει, για να τα ξεπεράσω για σένα.
Αν η Κόλαση ήταν αληθινή, δεν θα με ένοιαζε αρκεί καθώς περνούσα τις πύλες της να μου κρατούσες το χέρι.
Αν είχα ευχές στα χέρια μου θα σου τις έδινα για να φτιάξεις την ζωή σου όπως θες.
Αν η καρδιά μου ήταν γλυκιά, θα την έσπαγα σε κομμάτια ώστε κάθε μέρα να παίρνεις από ένα και να γλυκαίνει η μέρα σου.
Αν η Νύχτα είχε αντοχές θα την εκλιπαρούσα να μην τελειώνει για να μην χρειάζεται να αποχωρίζομαι την αγκαλιά σου.
Αν όλα αυτά τα «αν» ήταν στο χέρι μου να πραγματοποιηθούν, τώρα θα είχαν γίνει «όταν».

Άκου και έχε όνειρα γλυκά....Ανάσα μου!!!!!!!

Αν ήξερα....

Ο αληθινός φίλος...

Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που σε δέχεται όπως είσαι και σε αγαπά για αυτό που είσαι. Οι άνθρωποι που σε θέλουν κατ'εικόνα τους, οι άνθρωποι που σε κανουν να νιωθεις άβολα, δεν είναι φίλοι σου, είναι εγωιστές και μπορούν να σου καταστρέψουν τη ζωή χωρίς να το σκεφτούν δεύτερη φορά. Ο θεός, η καρδια και το μυαλό σου να σε προφυλάζουν από τέτοιους "φίλους".

Ο καλύτερος φίλος.....

Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός με τον οποίο μπορείς να ξαπλώσεις στην πολυθρόνα σου στη βεράντα, να μην ανταλλάξεις ούτε μια λέξη και μετά να φύγεις αισθανόμενος ότι ήταν η καλύτερη συζήτηση που έχεις κάνει ποτέ.

Ό,τι αγαπάς....

  ΤΑΣΟΥΛΑ ΜΑΜΑΛΑΚΗ-ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑ

΄΄ΤΑΣΟΥΛΑ-ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ΄΄

Πρώτη εκτέλεση: Τασούλα Μαμαλάκη


Ό,τι αγαπάς, ό,τι αγαπάς, ό,τι ακουμπάς
ό,τι αγαπάς ,ό,τι ακουμπάς
ό,τι αγαπάς, ό,τι ακουμπάς και ό,τι κοιτάς ζηλεύω
ό,τι αγαπάς, ό,τι ακουμπάς και ό,τι κοιτάς ζηλεύω

Αφού για σένα,αφού για σένα είμαι εδώ
αφού για σένα είμαι εδώ
αφού για σένα είμαι εδώ εγώ να σε λατρεύω

Ό,τι αγαπάς,ό,τι ακουμπάς και ό,τι κοιτάς
ζηλεύω
Αφού για σένα είμαι εδώ εγώ να σε λατρεύω

Μόνο όταν είμαστε μαζί,μόνο όταν είμαστε μαζί
μόνο όταν είμαστε μαζί
Μόνο όταν είμαστε μαζί το νιώθω πως υπάρχω
μόνο όταν είμαστε μαζί το νιώθω πως υπάρχω

Και είναι γλυκά, είναι γλυκά τα βάσανα
και είναι γλυκά , είναι γλυκά τα βάσανα
και είναι γλυκά τα βάσανα όσα πολλά και να χω
Μόνο όταν είμαστε μαζί το νιώθω πως υπάρχω
Και είναι γλυκά τα βάσανα όσα πολλά και να χω...

Όταν κλείνει μία πόρτα ευτυχίας...

Όταν κλείνει μία πόρτα ευτυχίας ανοίγει μία άλλη,

αλλά εμείς κοιτάμε μόνον την κλειστή πόρτα

και δεν βλέπουμε την άλλη που μας περιμένει ορθάνοιχτη.

Μακάρι να έχεις πάντα…

Μακάρι να έχεις πάντα…

Αρκετή ευτυχία, ώστε να γίνεις ένας γλυκός άνθρωπος.

Αρκετές δοκιμασίες, ώστε να γίνεις δυνατός.

Αρκετές λύπες, ώστε να παραμείνεις ανθρώπινος.

Αρκετή ελπίδα, ώστε να σε κάνει ευτυχισμένο.

Και αρκετά λεφτά, για ν’ αγοράζεις δώρα.

Περίεργη στεριά ειν η αγάπη...

ΝΕΟ CD ΜΕ ΤΙΤΛΟ ''ΘΑΡΡΟΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ'' ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ Ν.ΜΩΡΑΙΤΗ, Ε.ΒΡΑΧΑΛΗ, Ν.ΓΡΙΤΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ Μ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ

Περίεργη στεριά ειν η αγάπη...

Εκεί που λέω είμαι μακρία,

φαίνεται κάτι...

Εκεί που φτάνω στο βυθό

και λέω "πεθαίνω"

Τα δυο σου χερια εγω κρατώ

και ανεβαίνω...

Να είχα μια,να είχα δυο

να είχα τρεις ζωές εγώ

Για 'σενα μια,για 'σενα δυο

για 'σενα τρεις φορές να ζω

Παράξενη σιωπή,απόψε βρέχει...

Εκεί που λέω πως θα κοπεί,

η αγάπη αντέχει...

Και πάντα βρίσκει μια ρωγμή,

στο πρόωπό σου

Η αγάπη γίνεται εσύ

κι εγώ δικός σου...

Ψάχνε για κάποιον που σε κάνει να χαμογελάς.....

Μην στρέφεσαι προς τα φαινόμενα, μπορεί να είναι απατηλά.

Μην αναζητάς το πλούτο περισσότερο από μια στοργική αγκαλιά.

Ψάχνε για κάποιον που σε κάνει να χαμογελάς.....

Άγγιξε τα όνειρά σου....

  Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που πραγματικά κάποιος σου λείπει, που θα ήθελες να τον τραβήξεις από τα όνειρά σου και να τον πάρεις στην αγκαλιά σου. Έχε την ελπίδα ότι θα βρείς αυτόν τον κάποιον...

Ονειρέψου....

 Ονειρέψου οτιδήποτε θέλεις να ονειρευτείς, πήγαινε όπου θέλεις να πας, γίνε ό,τι θέλεις να γίνεις, επειδή έχεις μόνο μια ζωή και μόνο μια ευκαιρία να κάνεις όλα τα πράγματα που θα ήθελες στη ζωή σου...

Δεν μεγαλώνω....

Δεν μεγαλώνω

Μικρός θα μείνω στο δηλώνω

Θα ζώ αντίστροφα τον χρόνο

Θα κάνω πράγματα τρελά

Στίχοι: Βασίλης Δήμας

Μουσική: Βασίλης Δήμας

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σχοινάς

Είμαι ακόμα παιδί

κι έχω μία ψυχή αθώα

Δεν κοιτώ αριθμούς

ηλικίες, καιρούς και μητρώα

Είμαι ακόμα παιδί

κι έχω πάλι βρεθεί

στο παιχνίδι μου το γνώριμο

κι ας με λένε όλοι ανώριμο

Δεν μεγαλώνω

Μικρός θα μείνω στο δηλώνω

Θα ζώ αντίστροφα τον χρόνο

Θα κάνω πράγματα τρελά

Δεν μεγαλώνω

Μικρός θα μείνω στο δηλώνω

Θα νευριάζω θα θυμώνω

Και θα πετάω στα ψηλά

Δεν μεγαλώνω

Είμαι ακόμα παιδί

και σε κάθε φιλί τρομάζω

Κι αν πολύ σ' αγαπώ

δεν μπορώ να στο πω, δειλιάζω

Είμαι ακόμα παιδί

κι έχω πάλι βρεθεί

στο παιχνίδι μου το γνώριμο

κι ας με λένε όλοι ανώριμο

Δεν μεγαλώνω

Μικρός θα μείνω στο δηλώνω

Θα ζώ αντίστροφα τον χρόνο

Θα κάνω πράγματα τρελά

Δεν μεγαλώνω

Μικρός θα μείνω στο δηλώνω

Θα νευριάζω θα θυμώνω

Και θα πετάω στα ψηλά

Δεν μεγαλώνω