( Μάρω Βαμβουνάκη ~ "Το γελοίο και το δέος").
Δεν ονειρεύομαι πια…
Δεν καπνίζω πια…
Δεν έχω καν παρελθόν
πια…
Είμαι άσχημη χωρίς
εσένα, είμαι βρώμικη…
Σαν ορφανή σε θάλαμο
ορφανοτροφείο…
Δεν έχω πια επιθυμία
για ζωή….
Η ζωή μου παύει όταν
φεύγεις…
Δεν έχω πια ζωή, ακόμη
και το κρεβάτι μου γίνεται αποβάθρα αναχώρησης…
Όταν φεύγεις εσύ…
Έχω τρελαθεί……. Έχω τρελαθεί τελείως…….
Όπως όταν η μάνα μου
έβγαινε τα βράδια
Και μ’ άφηνε μόνη με
την απελπισία μου
Έχω τρελαθεί……. Έχω τρελαθεί τελείως…….
Φεύγεις, και εγώ δεν
ξέρω για πού!
Και σε λίγο θα’ναι δυο
χρόνια.... Που αδιαφορείς……
Σαν σε βράχο
Σαν σε αμάρτημα
έχω αγκιστρωθεί πάνω
σου
Έχω κουραστεί, έχω
εξαντληθεί
να κάνω την ευτυχισμένη
όταν είναι εδώ αυτοί.....
Πίνω κάθε
νύχτα
Και όλα τα
ουίσκι έχουν την ίδια γεύση….
Και όλα τα
πλοία φέρουν τη σημαία σου….
Δεν ξέρω πια πού να πάω..... Βρίσκεσαι παντού....
Έχω τρελαθεί……. Έχω τρελαθεί τελείως…….
Χύνω το αίμα μου πάνω
στο κορμί σου
Και είμαι σαν ένα νεκρό
πουλί…. Ενώ εσύ κοιμάσαι……….
Έχω τρελαθεί……. Έχω τρελαθεί τελείως…….
Μου’ χεις στερήσει όλα μου
τα τραγούδια
Έχεις εξαντλήσει κάθε μου
λέξη…..
Και όμως, νομίζω ότι είχα ταλέντο
μπροστά στο κορμί
σου......
Αυτή η αγάπη θα με
σκοτώσει αν συνεχιστεί…
Θα πεθάνω μόνη
Παρέα με τον εαυτό μου….
Πλάϊ στο ραδιόφωνό μου…
Σαν ένα χαζό παιδί….
Ακούγοντας την ίδια μου
τη φωνή
Πού θα τραγουδά….
Έχω
Τρελαθεί............. Έχω τρελαθεί τελείως…….
Όπως όταν η μάνα μου
έβγαινε τα βράδια
Και μ’ άφηνε μόνη με
την απελπισία μου
Έχω τρελαθεί……. Αυτό είναι…έχω τρελαθεί…….
Μου ‘χεις στερήσει όλα
μου τα τραγούδια
Έχεις εξαντλήσει κάθε μου
λέξη…..
Και η καρδιά μου έχει
τρελαθεί τελείως
Κυκλωμένη από
οδοφράγματα..
Μ’ ακούς???
Έχω
Τρελαθεί.............
Υπάρχει πάντα ένα αύριο
και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει,
αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω...
Gabriel García Márquez
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου