Καλή Αντάμωση......

 Καλή Αντάμωση  

Μουσική / Στίχοι: Νίκος Βερόπουλος

Είμαι ένας ήλιος κλειδωμένος στο κελί μου

Είσαι φεγγάρι μες στης λίμνης το βυθό

Κι οι δυο αόρατα παλάτια της ερήμου

Στην ίδια μοίρα με τον ίδιο αριθμό.

Όλα τα όνειρα και τα ιδανικά μου

Πρέπει να πακετάρω πριν να κοιμηθώ

Τα νοικιασμένα να επιστρέψω τα φτερά μου

Και ό, τι πίστεψα να το απαρνηθώ.

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Νωρίς σκοτείνιασε και στην καρδιά μου βρέχει

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Δε χάνει τίποτα όποιος τίποτα δεν έχει.

Είμαι ο ήρωας ενός άτυχου επιλόγου

Σ ένα σενάριο φτιαγμένο για τη γη

Κι εσύ χορεύεις στο ρυθμό του παραλόγου

Μήπως πλανέψεις μια καρδιά που αιμορραγεί.

Ήρθα και φεύγω επισκέπτης μ άδεια χέρια

Μόλις που πρόλαβα να πω πως σ αγαπώ

Σύρθηκα ανάμεσα από δίκοπα μαχαίρια

Για ν αποδείξω της ζωής μου το σκοπό.

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Νωρίς σκοτείνιασε και στην καρδιά μου βρέχει

Καλή αντάμωση, καλή αντάμωση

Δε χάνει τίποτα όποιος τίποτα δεν έχει...

Πιστεύω στο πεπρωμένο........

Πιστεύω στο πεπρωμένο.Νομίζω πως οι ζωές των ανθρώπων είναι προδιαγεγραμμένες.Το ίδιο και η πορεία τους.Η πορεία,η σατανική αυτή ιέρεια που τήν συνόδευε σαν σκιά της και γινόταν ταξιδευτής μαζί της.Μαζί τα όνειρα,οι ελπίδες και οι προσδοκίες.Ο αέρας έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο και ξαναγεννιόταν....Ανάσες ζωής....

Eκεί που άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε….......

To πιο ελεύθερο πράγμα στη ζωή είναι τα ΟΝΕΙΡΑ.....

δε φυλακίζονται...

δεν περιορίζονται...

δε δεσμεύονται

και δεν έχουν τόπο και χρόνο..

 Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις δεν θα 'μαι εδώ για κανέναν

Μην έρθεις απόψε την σιωπή μου να δεις θα γράφω τραγούδια θλιμμένα

Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη

Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης με χρώμα από φως κι από δάκρυ

Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη

Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης με χρώμα από φως κι από δάκρυ

Εδώ... Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω

εδώ... το φόβο μου πίσω ν' αφήσω

βροχή... η σκέψη μας πάλι να σβήσει

σιωπή... ο ήλιος ποτέ δεν θα δύσει

ξανά... ν' αγγίζω το φως στο σκοτάδι

φωτιά... να καίει το φιλί κάθε βράδυ

εδώ... στου ονείρου το φως να γυρνάμε

εδώ... οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε

Eίδα έναν άγγελο... και μου είπε μην δακρύζεις, ο πόνος δεν τελειώνει και με ταξίδεψε ... εκεί που άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε….......

Μπορεί να αργήσουμε... Αλλά θα ξυπνήσουμε...

Προδότες λαμόγια πολιτικοί...

Ακούτε τους στεναγμούς;

Ακούτε τα βογγητά;

Ακούτε του κόσμου τη βαρυγγομιά;

Φτάσανε δίπλα σας...

Αγγίζουν τ΄αυτιά σας...

Και είναι πολλά...

Πλησιάζει η μέρα που δεν θα βρίσκετε

πέτρα να κρυφτείτε πουθενά...

Την πέτρα που οι πρόγονοί μας

μας άφησαν κληρονομιά,

βαμμένη κόκκινη,

με αίμα ηρώων Ελληνικό...

Αυτή που εσείς θέλετε να πουλήσετε φθηνά...

Σε χέρια ξένων φίλων σας

να την βεβηλώσουν ατιμωτικά...

Μα δεν θα σας αφήσουμε...

Μ΄αυτή κι άλλες πέτρες πολλές

Ελληνικές θα σας κυνηγήσουμε...

Μπορεί να αργήσουμε...

Αλλά θα ξυπνήσουμε...

Εφιάλτες θα σας νικήσουμε...

Γεωργία Σ.Λ.

Τίποτα σημαντικό. Ζω μονάχα εν λευκώ...

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;

Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου

και το μετά απ' το μετά γνωρίζω

Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"

τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα

Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο

σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου

κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο

που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου

μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη

και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει

να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει

ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.

Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι

το πρόβλημά μου η υπερβολή μου

κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει

Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος

τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος

Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε

κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις

κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε

πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος

και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση

πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα

Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο

κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα

εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω

μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα

του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω

με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Του το κρατάω αυτού του κόσμου..........

Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω..............

Κοίτα εγώ

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις

δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις

Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι

πώς καταφέρνω και κρατιέμαι

Του το κρατάω αυτού του κόσμου

που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω

είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις

είμαι όλα αυτά που αναφέρεις

Μόνο που κάπου κατά βάθος

όποιος με ξέρει κάνει λάθος

Του το κρατάω αυτού του κόσμου

που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω

είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

...να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά.......

….και οι άνθρωποι φεύγουν

και εμείς δεν αντιδράμε

μάθαμε να ξεχνάμε

και να μένουμε μόνοι…

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει

πάντα…α ξεχνάμε

και να μένουμε μόνοι…

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει   πάντα…

Τίτλος: Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου

Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε

η απώλεια θα μπορούσε να 'ναι κούνια μας

δεν μπορείς να τα ΄χεις όλα

πρώτη φράση που μαθαίνουμε

Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε

τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ' αδέρφια μας

μάθε πλέον να μοιράζεσαι

έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε

και τα χρόνια περνάνε

και ό,τι τρώμε κερνάμε

δίνουμε ό,τι αποκτάμε

ώσπου κάτι τελειώνει...

και οι άνθρωποι φεύγουν

και εμείς δεν αντιδράμε

μάθαμε να ξεχνάμε

και να μένουμε μόνοι...

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει

πάντα...

η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει

πάντα...

"Θες με κρατάς κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις..."

Δεμένη - Νατάσσα Μποφίλιου

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

CD: Οι Μέρες του Φωτός

Κυκλοφορεί από 4 Ιουνίου 2012 από την Sony Music

Στίχοι

Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου

δεμένη μ' αλυσίδα στα κλειδιά του

με τ' όνομα, τ' αμάξι και τα σπίτια του

και μ' όλα τα μεγάλα όνειρα του

Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα

σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα

που έβγαζε και άφηνε στην άκρια

καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα.

Τι με ρωτάς,

τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις

θες με κρατάς

κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω

μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο

Μεγάλωνα γι' αυτούς περιμένανε

και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη

και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε

τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη

Τι με ρωτάς,

τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις

θες με κρατάς

κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω

μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο

Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.........

Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός… 
Και τι με αυτό; οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ!

Όταν κλαίς, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός… 
Και βέβαια είμαι συναισθηματικός… Μου αρέσει… 
Τα δάκρυα βοηθάνε.

Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλεχτείς… 
Ποιός λέει οτι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος;  Εγώ θέλω να μπλεχτώ.

Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματα σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό… 
Και τι άλλο έχω να δείξω;

Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής… 
Α!!!  μ’ έχουν χαρακτηρίσει πολύ χειρότερα από αυτό.

Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν… 
Δεν αγαπώ για να μου το ανταποδώσουν.

Όταν ζεις, κινδυνεύεις να πεθάνεις… 
Είμαι έτοιμος για αυτό....

Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να απογοητευτείς, κι όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις… 
Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις, γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. 
Ο άνθρωπος που δεν ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε, δεν είναι τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, όμως δεν μπορεί να μάθει και να νιώσει και να αλλάξει και να αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. 
Δεμένος με τις βεβαιότητές του είναι ένας σκλάβος. 
Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος!

Λεο Μπουσκάλια / Να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις

Ίσως.......

Ίσως μια μέρα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ σ' αγάπησα και πόσο πονούσα ξέροντας πως έχω σκοτώσει το είναι μου για να μάθω να ζω μακριά σου...δεν μπορούμε να είμαστε μαζί..ποτέ ξανά..Μπορεί να σκότωσα και να αποτελείωσα μια όμορφη στιγμή για σένα..εσύ με σκοτώνεις εδώ και 5 χρόνια..δεν έχω πλέον καρδιά..παρά μόνο ένα κενό μέσα μου που έχει χαραγμένη πάνω την λέξη βοήθεια..Εύχομαι να συνεχίσεις την ζωή σου και να βρεις τον δρόμο σου..θα σ' αγαπώ μέσα μου κρυφά..κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος μας......