Σε αγάπησα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου...

Σε ένιωσα...Σε ερωτεύτηκα...Σε αγάπησα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, κοίταζα στα μάτια σου κ έβλεπα την ψυχή μου, άγγιξες κάθε σημάδι μου απο το παρελθόν, έγινες ένα με το παρόν...Δεν υπήρχε τρόπος να σε οδηγήσω στο μέλλον μου, όμως το οτι κάποτε άγγιξα τα μάτια σου και το οτι μου έμαθες να αγαπώ τους ανθρώπους γύρω μου σαν μοναδικά πλάσματα, θα με κάνει να είμαι δίπλα σου για μια ζωή, γιατί τελικά δεν ήσουν μονο ενα όνειρο..!

Είναι αργά για προσδοκίες...

Σκέψου, να χωρούσαν στα σύννεφα οι αντιρρήσεις των άστρων!

Μεταφέροντας κάθε ψίθυρο των αόρατων θα κατέληγαν στις όχθες της καρδιάς.

Πώς να περιγράψεις την αναμονή του ονείρου;

Την εκπλήρωση κάθε μικρής προσδοκίας;

Ίσως ένα νεογέννητο ασήμαντο άστρο καρτερά να θεριέψει ανατρέφοντας ακριβώς αυτήν την προσδοκία.

Είναι πικρό να γνωρίζεις πως, δεν επιστρέφουν οι στιγμές.

Παραμένουν αόρατες, μα είναι δεσμά που αδύνατον πια να αποχωριστούμε.

Κείνο που με θλίβει είναι που δεν υπάρχουν νεογέννητα άστρα.

Κι έτσι, μάλλον είναι αργά για προσδοκίες.