Μα λεν συνέχεια οι παλιοί...πως αν ραγίσει το γυαλί... σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια....

Να 'ρθεις όπως θα 'ρθουν τα χελιδόνια

Τι και αν με πίκρανες πολύ μέσα μου η αγάπη ζωντανή

είναι για σένα όπως τότε που σε είχα.

Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή

ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια.

Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα,

με χαϊδεύεις όταν γίνεσαι βροχή.

Να γυρίσεις σαν θα 'ρθουν τα χελιδόνια

και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή.

Μα λεν συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί

σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια.

Κι αν βρει ο χρόνος γιατρικό και πεις ξανά το σ' αγαπώ

ψέμα αν είναι δε θα ξέρεις ή αλήθεια

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας

Μουσική: Μπάμπης Στόκας

Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Άλλες ερμηνείες:

Μπάμπης Στόκας

Μη κλαίς......

Μη κλαίς ποτέ για τις άσκημες μέρες, κλάψε για τις όμορφες !! Αυτές δεν θα ξανάρθουν !!

Μια φάρσα.....

Μια φάρσα, αυτό ήταν η δικιά μου ζωή. Κανείς δε τη κατάλαβε.Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω, έζησα στο περίπου και σκηνοθέτησα το θάνατό μου. Κι όμως αγαπούσα τη ζωή, αλλά πάντα αυτή μούπαιρνε ό,τι άλλο αγαπούσα. Μου έλειπε πάντα μια καρδιά που να πονή για μένα. Κι ήταν δύσκολο, δύσκολο πολύ να ζω μονάχη μου μες σ' ένα κόσμο τόσο παράλογα προσκολλημένο στα μικρά της ζωής και στο τίποτα. Ήμουνα σαν παράσιτο, σαν μαύρο ξωτικό που έχασε το δρόμο κι αντί να ταξιδέψει στον ονειροκόσμο του, ξέπεσε σε τούτη δω τη γη.

Μαρία Πολυδούρη