Απ' της αγάπης το βωμό όσοι έχουνε περάσει, είναι τα μάτια τους υγρά και με σιωπές μιλάνε, Απ' του φιλιού τον αγιασμό, όσοι έχουν δοκιμάσει, σε μονοπάτια μυστικά μόνοι τους περπατάνε.....

Τι είναι ο έρωτας; Γεννιέται κάτω από τις πιο παράξενες συνθήκες. Και κάθε φορά είναι σαν την πρώτη. Κάθε φορά νοιώθεις σα να μην τον έχεις ξαναζήσει. Και κάθε φορά είσαι διατεθειμένος να κάνεις όλο και πιο μεγάλες τρέλες για το πρόσωπο που έχει τη μορφή του.....
Θελησα να περιγράψω έναν έρωτα που κάποιοι είπαν ότι υπήρχε μονάχα στο μυαλό. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν αρρώστια και άλλοι ψευτιά. Έναν έρωτα που κανείς δεν τον κατάλαβε, αλλά αυτοί που τον έζησαν θεωρούν τους εαυτούς τους τους τυχερότερους σε όλο τον κόσμο. Μα πάνω απ'όλα ήθελα να περιγράψω ότι τελικά είναι αδύνατο να νικήσεις τη μοίρα. Όσο δυνατά και να θελήσεις, υπάρχουν πράγματα που είναι εκτός των δυνάμεων σου. Ανυπέρβλητα εμπόδια που τις περισσότερες φορές βάζουμε οι ίδιοι. Και τι έγινε αν όλα όσα είναι αποτυπωμένα εδώ μπορεί και να είναι ψέμματα. Δε θα το μάθω ποτέ. Σημασία έχει να μη σταματάς να πιστεύεις, ό,τι και αν λέει η λογική. Σημασία έχει να μην προδώσεις το παραμύθι σου. Ερωτεύτηκα όσο ποτέ άλλοτε και πόνεσα ακόμα περισσότερο μα ποτέ δεν έχασα την πίστη μου. Τα δυνατά συναισθήματα, άλλωστε, δεν εξαργυρώνονται όπως κι αν γεννήθηκαν.....

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΟΡΗΓΟΥΣ

...''ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΟΡΗΓΟΥΣ''...''ΟΡΙΑ''...ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ''...!!!! ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ...ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ...!!! ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ...ΟΠΩΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ...ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ...ΕΝΑ ΕΞΟΧΙΚΟ...ΜΙΑ ΙΔΑΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ...ΦΙΛΟΥΣ...ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΟΝΕΙΡΑ...!!! ΤΟ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝ...ΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ...!!! ΙΣΩΣ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ...!!! ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΘΥΣΙΕΣ...ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ...ΕΠΙΜΟΝΗ...ΥΠΟΜΟΝΗ...ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...ΘΑΡΡΟΣ...ΠΕΙΣΜΑ...ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΣΥΝΤΑΓΗ...!!!! ΟΜΩΣ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΙ...!!! ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΙΟ ΠΛΗΡΗΣ ΟΤΑΝ ΚΥΝΗΓΑΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ...!!! ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΗ ΤΗΝ ''ΙΘΑΚΗ'' ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ...ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΤΕΛΙΚΑ ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ''ΟΝΕΙΡΟ''...!!! ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ...ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ...ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ...ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ...Ο ΠΟΝΟΣ Η ΧΑΡΑ...ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ...ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ''ΙΘΑΚΗ ΜΑΣ''...!!!! ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ...ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...!!! ΕΜΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ '' ΧΟΡΗΓΟΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ '' ΚΑΙ ' ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ...ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ....!!!!!

ΘΕΕ ΜΟΥ...ΚΑΝΕ ΜΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ...

«Θεέ
μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα
πολύ.
Θέλω νὰ μὲ κάνεις
τηλεόραση!
Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου.
Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο.
Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου
γύρω ἀπὸ ἐμένα.
Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω.
Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις.
Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ.
Ὅταν εἶμαι τηλεόραση,
θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι
κουρασμένος.
Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ…
Θέλω
τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου.
Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε –
πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα.
Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά.
Θέλω
μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»
Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει.
Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;»
Αὐτὴ ἀπάντησε:
«Διάβασε
αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου».
Ὁ σύζυγος εἶπε:
«Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!»
Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε:
«Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!

ΦΙΛΙΑ.....

Γράφω σβήνω διορθώνω..Αγώνας για συγκέντρωση..Θέλω να γράψω κάτι περί φιλίας…Λατρεύω τους φίλους μου..όταν γύρω μου γίνονται όλα λιγότερο φωτεινά και όταν γίνονται σαθρά και ευτελή..ξέρω πως αυτοί οι φίλοι μου,θα βρίσκονται πάντα εκεί και θα μπορούν με ένα ελαφρό νεύμα,να μου ξαναφέρουν το χαμένο,υπερπολύτιμο χαμόγελο..και την ελπίδα ότι δεν χάνονται όλα μέσα στις «θάλασσες της καθημερινής ρουτίνας»..Δεν δημιουργούμε φίλους,όπως οι περισσότεροι από μας πιστεύουν..Τους κερδίζουμε..Οι φίλοι γεννιούνται,δε γίνονται..Ο καθένας έχει φίλους..Αλλά πραγματικούς φίλους;Ένας πραγματικός φίλος δεν είναι αυτός που μόνο διασκεδάζουμε μαζί,αλλά κι αυτός που μας φροντίζει..Αυτός που θα είναι δίπλα μας όταν κλαίμε..Γιατί ο καθένας μπορεί να μας ακούσει..Οι φίλοι ακούνε προσεχτικά αυτά που έχουμε να τους πούμε..Αλλά ένας πραγματικός φίλος ακούει προσεχτικά όλα αυτά που δεν του λέμε..Εάν κάποιος με ρωτήσει να του πω μια φράση,η οποία εκφράζει τη σημασία της φιλίας,θα του απαντούσα:“Να μιλάς στον καλύτερό σου φίλο χωρίς λέξεις.”Απλώς αυτό..Όχι αυτά που λέγονται αλλά αυτά που δε χρειάστηκε ποτέ να ειπωθούν έχουν σημασία..Γιατί μόνο οι πραγματικοί φίλοι μπορούν να καθίσουν μαζί στη σιωπή και να αισθανθούν ότι είναι γεμάτοι από την καλύτερη συζήτηση που έκαναν ποτέ.Άλλωστε εγώ όταν λέω "φίλος",μέσα μου,ξέρω καλά σε ποια κατηγορία τον τοποθετώ..Υπάρχουν οι φίλοι της καρδιάς μου..Που δεν είναι πολλοί φυσικά,πως μπορεί να είναι πολλοί άλλωστε;Και με τους οποίους μας δένουν στιγμές,ιστορίες,χρόνος και κυρίως κοινή ζωή..Και μπορώ να πω ότι ήμουν σχετικά τυχερή στη ζωή μου πάνω σε αυτό το θέμα..δεν λέω ότι δεν πληγώθηκα ή ότι δεν πλήγωσα άθελά μου…όμως έχω λίγους πολύ καλούς φίλους και νιώθω τυχερή γι’αυτό..είναι πάντα εκεί,δεν με παρεξηγούν αν τους ξεχνάω,δεν μου κρατάνε κακία,μπορεί να κάνουμε να μιλήσουμε βδομάδες από κοντά..κι όμως μόλις τους δω θα είναι πάλι σαν να ήμασταν μαζί πριν λίγο..αυτό δεν έχει σημασία;να μπορείς να βασιστείς σε κάποιον,να νιώσεις σιγουριά στην αγκαλιά του..δεν χρειάζεται να σου μιλήσει,δεν χρειάζεται να σε συμβουλέψει..φτάνει να σε αγκαλιάσει και να σε ακούσει..

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ...ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ....!!!

Πόσο καιρό έχει να σου πει κάποιος ένα όμορφο παραμύθι ???
Με δράκους και νεράιδες,
που να μην εχει απαραίτητα "καλό" τέλος ????
Άκου λοιπόν .....
Ήταν κάποτε ένας δράκος. Ποτέ δεν είχε τη συντροφιά κάποιου και περιπλανιόταν σε βουνά και σε σπηλιές. Άλλωστε τι άλλο να έκανε από το να πετά από το ένα βουνό στο άλλο πότε να συλλογίζεται για την ύπαρξή του και πότε να σκίζει τα βράχια με τα νύχια του και να φυσά φλόγες.
Μια μέρα λοιπόν μια νεράιδα ήρθε και κάθησε στη μύτη του... Ο δράκος ξαφνιάστηκε. Την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε
- Δε φοβάσαι μήπως σε φάω;
- Όχι.. είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις
- Δε φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα;
- Όχι...όποτε θέλω εξαφανίζομαι.
- Δε φοβάσαι μήπως σε αγαπήσω;
Η νεράιδα σάστισε, δεν περίμενε αυτή την ερώτηση...όμως του απάντησε
- Όχι...όλοι θέλουν κάποτε να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Ο δράκος ένιωσε έντονα την επιθυμία να την αγκαλιάσει... όμως τα νύχια του κάρφωσαν τη μικρή νεράιδα...
Θέλησε να τη φιλήσει...η καυτή ανάσα του έκαψε τα φτερά της.
Ο δράκος δάκρυσε...όμως τα δάκρυά του την έπνιγαν.
Η μικρή νεράιδα πέθαινε στην αγκαλιά του..
...του ψιθύριζε απλά το μυστικό...
...δε φτάνει να θέλεις να αγαπήσεις...
....πρέπει και να μπορείς....

υπάρχει λόγος

Φτάνεις σε ένα σημείο της ζωής σου που καταλαβαίνεις ποιος έχει σημασία, ποιος δεν είχε ποτέ, ποιος δεν θα έχει ... και ποιος θα έχει πάντα. Οπότε μην ανησυχείς για άτομα από το παρελθόν σου, υπάρχει λόγος που δεν κατάφεραν να φτάσουν στο μέλλον σου. "να είσαι πιο ευγενικός και γλυκός από ότι χρειάζεται γιατί όποιον και αν γνωρίσεις να ξέρεις ότι για κάτι μάχεται ..."

ένα κομμάτι μου είναι evil.. και ένα άλλο είναι angel...

Κάπου μέσα στο παραμύθι και στη ρομαντική ομίχλη του μυαλού μου, μαλώνω με την πραγματικότητα που νομίζει πως δεν την αγαπώ γιατί έχει τη λανθασμένη εντύπωση πως την αφήνω έξω από τα όνειρά μου. Τι να πει κανείς... ένα κομμάτι μου είναι evil.. και ένα άλλο είναι angel...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ lyrics

Στην άσφαλτο κουρσάρος με καράβι τη μοτοσικλέτα,παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό.
Στα 18 σου έσπασες τα φρένα,ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα.
Κυκλοφορά μονάχα φτιαγμένος,ο κόσμος όλος χίλια κυβικά,είσαι αγριεμένος, είσαι κουρασμένος,
έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη,για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος.
Από παρέες τριγυρισμένος,δεν τους φοβάσαι, δε σ' αγαπούν.
Και η ζωή να περνάει λαθραία,μα εσύ φοβάσαι, φοβάσαι να κοιμηθείς
και το ταξίδι ξαναρχίζεις.Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο,μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου.
Πλάι στα χίλια, στα χίλια κυβικά σου,πλάι στα χίλια κυβικά σου.
Μονάχος χάραμα, χάραμα στη λεωφόρο και περιμένεις ασθενοφόρο από τις 3.10 σκοτωμένος.

Το αφιερώνω σε όλους όσους χαθήκαν...

ΑΓΑΠΗ....

Τεχνική Υποστήριξη: Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω;

Πελάτης: Χμ... μετά από μεγάλη πορεία, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται "Αγάπη".
Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;

Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;

Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;

Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο "Η Καρδιά μου".
Μπορείτε να την εντοπίσετε;

Π: Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το "Αγάπη" ενώ τρέχουν τα άλλα;

Τ.Υ: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;

Π: Μισό λεπτό να δω... υπάρχει ένα που λέγεται "Παλιά Τραύματα", "Χαμηλή Αυτοεκτίμηση", και κάποια άλλα "Μνησικακία" ,"Εκδίκηση", «Μοναξιά», «Ξεχωριστότητα».

Τ.Υ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα 'Αγάπη', θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα.
Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων.
Το πρόγραμμα "Αγάπη" θα αντικαταστήσει το "Χαμηλή αυτοεκτίμηση" με μια άλλη ενότητα που λέγεται "Υψηλή αυτοεκτίμηση".
Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα προγράμματα: "Μνησικακία", "Εκδίκηση", «Μοναξιά», «Ξεχωριστότητα».

Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος 'Αγάπη'.

Π: Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε;

Τ.Υ.: Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει 'Εκκίνηση' και επιλέξτε το πρόγραμμα "Συγχώρεση" και κάνετε ένα κλικ.
Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.

Π: Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ... όμως το πρόγραμμα "Αγάπη" ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;

Τ.Υ.: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες "Καρδιές" για να κάνετε αναβάθμιση.

Π: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: 'Error - Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις'... τι είναι αυτό;

Τ.Υ.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές "Καρδιές" αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας "Καρδιά".
Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.

Π: Δηλαδή; Τι κάνω τώρα;

Τ.Υ.: Κατεβάστε το πρόγραμμα "Αποδοχή εαυτού" και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία: "Συγχώρεση εαυτού", "Συνειδητοποίηση της αξίας μου", "Αναγνώριση των ορίων μου".

Π: Εντάξει, το έκανα.

Τ.Υ.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο "Η Καρδιά μου".
Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία.
Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα "Αρνητική Κριτική", "Φλυαρία", «Άσκοπες σκέψεις». Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.

Π: Έγινε. Ωπ!! O φάκελος "Η Καρδιά μου" αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα "Γαλήνη" και "Πληρότητα" αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο "Η Καρδιά μου".
Είναι φυσιολογικό αυτό;

T. Y.: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο.
Το πρόγραμμα "Αγάπη" είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι' αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε.
Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση.

Π: Σε ευχαριστώ, Θεέ μου.

ΕΝΤΕΚΑ ΛΕΠΤΑ....

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα πουλί..Στολισμένο με δυο τέλειες φτερούγες και λαμπερό,χρωματιστό και υπέροχο φτέρωμα.Ήταν δηλαδή ένα ζώο φτιαγμένο για να πετάει ελεύθερο και να αιωρείται στον ουρανό,δίνοντας χαρά σε όποιον το παρατηρούσε.
Μια μέρα, μια γυναίκα είδε το πουλί και το ερωτεύτηκε.
Έμεινε να κοιτάζει το πέταγμα του με το στόμα ανοιχτό από τη σαστιμάρα,με την καρδιά της να γοργοχτυπάει και τα μάτια της να λάμπουν από συγκίνηση.
Την κάλεσε να πετάξει μαζί του και ταξίδεψαν μαζί στον ουρανό μέσα σε απόλυτη αρμονία.Η γυναίκα θαύμαζε, υμνούσε και λάτρευε το πουλί.
Αλλά τότε σκέφτηκε: Μπορεί να θέλει να γνωρίσει μακρινά βουνά!
Και η γυναίκα αισθάνθηκε φόβο.
Φόβο μην το ξανανιώσει πια αυτό με άλλο πουλί.
Και αισθάνθηκε φθόνο, φθόνο για την ικανότητα του πουλιού να πετάει.
Και αισθάνθηκε μοναξιά.
Και σκέφτηκε: Θα στήσω παγίδα.
Την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί το πουλί, δε θα ξαναφύγει.
Το πουλί που ήταν και αυτό ερωτευμένο, επέστρεψε την επόμενη μέρα,έπεσε στην παγίδα και κλείστηκε στο κλουβί.
Κάθε μέρα η γυναίκα κοιτούσε το πουλί.
Ήταν το αντικείμενο του πάθους της
και το έδειχνε στις φίλες της, που σχολίαζαν:«Μα εσύ τα έχεις όλα».
Όμως άρχισε να γίνεται μια παράξενη μεταμόρφωση:αφού είχε το δικό της πουλί και
δε χρειαζόταν πια να το κατακτήσει, έχανε το ενδιαφέρον της.
Το πουλί, χωρίς να μπορεί να πετάξει και να εκφράζει το νόημα της ζωής του,πήρε να μαραζώνει,να χάνει την λάμψη του,να ασχημαίνει..και η γυναίκα δε του έδινε πλέον την προσοχή της,μόνο το τάιζε και φρόντιζε το κλουβί του.
Μια ωραία μέρα, το πουλί πέθανε.
Η γυναίκα λυπήθηκε πολύ και το σκεφτόταν συνέχεια.
Αλλά δε θυμόταν το κλουβί, θυμόταν μόνο τη μέρα που το είδε πρώτη φορά, να πετάει
ευχαριστημένο μέσα στα σύννεφα.
Αν παρατηρούσε τον εαυτό της, θα ανακάλυπτε ότι αυτό που τη συγκινούσε τόσο πολύ στο πουλί ήταν η ελευθερία του,η ενέργεια που εξέπεμπαν οι φτερούγες του, όχι το ίδιο του το σώμα...

ΕΝΤΕΚΑ ΛΕΠΤΑ-PAULO COELHO (απόσπασμα)

Μια ζωή...

Μια ζωή θα μου λείπεις,μια ζωή θα σε κυνηγάω,είσαι όπως ο άνεμος!
Μα τι ηλίθια που είμαι...πιάνεται ο άνεμος μωρέ;!
Μια ζωή θα υπάρχουν εμπόδια ανάμεσά μας που δεν θα με αφήνουν να σε αγγίξω όπως εγώ θέλω.
Μια ζωή θα ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει και επιτέλους θα σε χορτάσω.
Μια ζωή θα είμαι μια χαζή ανασφαλής ονειροπαρμένη που θα φοβάται να δει τις αλήθειες.
Μια ζωή θα δίνω χρόνο στους άλλους ποτέ σ' εμένα.
Μια ζωή θα χρεώνω εμένα πως όλα τα κάνω λάθος και θα είμαι ενοχική.
Είναι ίσως αρρώστεια να αγαπάς τόσο πολύ ή ίσως αγαπώ με λάθος τρόπο.
Ζήτα μου είπανε, διεκδίκησε... μάλλον και αυτό το κάνω λάθος τελικά.
Ίσως όλα να τα κάνω λάθος... δεν ξέρω ... μπερδεύτηκα ...
Ένα ξέρω... σε θέλω.
Μια ζωή θα κυνηγάω να πιάσω τον άνεμο και ας ξέρω καλά πως ο άνεμος δεν πιάνεται!!!

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ /papakonstantinou /

Δεν έχω άλλη υπομονή δεν έχω που να ταξιδέψω

μου περισσεύει μια ζωή δεν έχω που να την ξοδέψω

χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω

 Με χάδια πρόστυχα φτηνά εγώ δεν πρόλαβα να παίξω

πάνω σου μόνο μια φορά σαν δάκρυ πρόλαβα να τρέξω

χειμώνιασε και μ΄άφησες απ' έξω

 Αγάπες έρχονται και πάνε παίζουν μαζί μας σαν παιδιά

αγάπες που μας ξεπερνάνε κι ύστερα γίνονται πουλιά

έλα, απόψε βάλε τα καλά σου

έλα, απόψε ντύσου γιορτινά

έλα, έλα και πάρε με κοντά σου

έλα, και μη με δώσεις πουθενά

 Δεν έχω άλλη υπομονή δεν έχω δρόμο να διαλέξω

μέσα μου ουρλιάζει μια φωνή χωρίς εσένα πως ν' αντέξω

χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω

 έλα, έλα και πάρε με κοντά σου

έλα, και μη με δώσεις πουθενά!!!

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ...ΑΓΑΠΗ...

Γιατί μ' αγαπάς;Γιατί είσαι μαζί μου;
Όλο με ρωτάς,με βλέμμα ανήσυχου,μικρού παιδιού.Να σου πω λοιπόν...
Σ'αγαπώ γιατί αγάπησες εμένα,γιατί με δέχτηκες και με σεβάστηκες.
Σ'αγαπώ γιατί από τα λάθη σου και τον πόνο που κάποιες φορές μου έδωσες,έμαθα πολλά...αλλά και από τη χαρά σου έμαθα.Και έγινα καλύτερη.
Σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ,ένας ατελής άνθρωπος σαν εμένα,που τόλμησες να το πεις,αναγνωρίζοντας τα λάθη σου.
Σ'αγαπώ για πάρα πολλά γιατί.
Σ'αγαπώ για πάρα πολλά είσαι.
Μα πάνω απ'όλα σ'αγαπώ γιατί...γιατί...πολύ απλά η αγάπη είναι Αγάπη.Και όταν συμβαίνει απλά συμβαίνει,χωρίς πολλά ερωτήματα,απλά συμβαίνει...
Δεν περιγράφεται,δεν λέγεται,απλά την βλέπεις μέσα από τις πράξεις,απλά την νιώθεις,γιατί η αγάπη είναι Αγάπη.
Και ότι είναι δεν γίνεται...απλά είναι!

ΤΙΠΟΤΑ....

Όταν η ψυχή μου πιάνει πάτο,κάνει παρέα με το τίποτα.
Το αγαπάω το τίποτα.
Μου δίνει τη δυνατότητα να συναντήσω το ΟΛΑ και να γεμίσω ξανά.
Όταν κοιτάζω κατάματα τη λέξη τίποτα,αυτή την τρισύλλαβη λέξη,μπορώ να διακρίνω τρία γράμματα.
Το ολοστρόγγυλο όμικρον που το συνδέω με την οντότητα,την ολοκλήρωση.
Το καλοσχηματισμένο λάμδα,που μου δείχνει τη θάλασσα.
Και το ανυπέρβλητο άλφα,που είναι η αρχή,το ξεκίνημα.
Τρία γράμματα που έχουν τη δύναμη να φωτίζουν μέσα σε μια κενή τρισύλλαβη λέξη.
Τρία γράμματα που διεισδύουν στα μάτια μου και φτάνουν στη ψυχή μου,σαν αντιβίωση.
Γλυκαίνω σιγά σιγά,φεύγει το κενό,αρχίζει αίσθημα δίψας για ζωή,για όνειρα.
Άν αγάπησα το τίποτα,είναι γιατί με οδήγησε στο ΟΛΑ!

ΑΛΗΤΙΣΣΑ ΨΥΧΗ...

Δεν μπορώ να μεταφέρω το
είναι μου με τον λόγο..Η ψυχή δεν κλείνεται στο λόγο,μόνο για λίγο μέχρι
να επιτελέσει μια αποστολή και μετά συνεχίζει στο άγνωστο...Κι όταν μια
μέρα φύγω από'δω...δεν θα πάρω μαζί μου παρά λίγο βιολετί απ' το
δειλινό και ένα άστρο από κάποιο παραμύθι...Και η ΑΛΗΤΙΣΣΑ ψυχή μου θα
...το νιώθει έτσι όπως θα πετάει...ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!

ΤΑΞΙΔΙΑ ΨΥΧΗΣ...

Σκέφτομαι..κοιτάω ψηλά τον ουρανό και ονειρεύομαι..θυμάμαι όσα πέρασα..ταξίδια κάνει η ψυχή μου..Σκέψεις..συναισθήματα..βιώματα..που
το πιο πιθανό είναι να μη αφορούν κανέναν...Είναι όμως η δική μου
κατάθεση..τα δικά μου ταξίδια που ξεκουράζουν την ψυχή μου...

θελω να φυγω....

θελω να φυγω...να δραπετευσω απο τον κοσμο....

θελω να φυγω για λιγο καιρο...να μην εχω καμια υποχρεωση,καμια επικοινωνια με τουσ "δικους μου"
και να γυρισω αλλαγμενη...ανανεωμενη..μενεες ιδεες...πιο κεφατη και ορεξατη για ζωη....
καποιος μου ειπε,"γιατι να θελεις να δραπετευσεις απο τον κοσμο που ζουμε....?"
η απαντηση μου ηταν πως "απλα,δεν με ικανοποιει ο κοσμος στον οποιο ζουμε..."
να τον αλλαξω και να τον κανω βασει των δικων μου δεδομενων ειναι λιγο δυσκολο...
οποτε ενα ταξιδακι θα μ'εκανε να σκεφτω καποια πραγματα...ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ....ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ...νιωθω κουρασμενη...νιωθω κενη μεσα μου συναισθηματικα...σαν ατομο...ολα ειναι αδεια μεσα μου...αλλα θελω και αλλα κανω...απλα γιατι πρεπει...δεν αντεχω αλλο....νιωθω πως δεν εχω λογο για να ζω...η ζωη μου ηταν τελειως διαφορετικη μεχρι πριν λιγα χρονια...ηταν γεματη...και τωρα...μιζερα πραγματα...πολυ μιζερα...απλα για την καλοπεραση ειναι ολοι...και εγω ειμαι μια ρομαντικη ψυχη που εχει πολυ αγαπη μεσα της...πολυ παθος...θελω να ζησω,να αγαπησω και να αγαπηθω...να δημιουργησω δικα μου πραγματα...ξεχωριστα...να προσφερω...θελω να ερωτευτω...να ζησω τον ερωτα οπως τον εχω φανταστει...εχω τοσα ονειρα....και ερχεται κατι τοσο μικρο αλλα τοσο δυνατο να στα γκρεμησει ολα...

Ζούμε στην εποχή των σουπερμάκετ των σχέσεων

"Ζούμε στην εποχή των σουπερμάκετ των σχέσεων, όπου οι επιλογές είναι άπειρες, οι πειρασμοί παντού, οι άνθρωποι αναλώσιμοι και οι σχέσεις ("εάν εσύ δεν καλύπτεις τις ανάγκες μου θα βρω αμέσως κάποιον άλλο να τις καλύπτει") να διαλύονται με την παραμικρή δυσκολία.
Πού να χωρέσει η ομορφιά, η πίστη, η αφοσίωση σε αυτό το τόσο χρησιμοθηρικό πλαίσιο;
Οι άνθρωποι επικεντρώνονται όχι στο άτομο, αλλά στην κάλυψη της ανάγκης όπου το άτομο λειτουργεί μόνο ως μέσο και δεν έχει καμία αξία από μόνο του. Αυτό, βέβαια, είναι και το τέλος του ρομαντισμού.
Όταν η έμφαση μετατίθεται από την πολύτιμη μοναδικότητα ενός ατόμου στην κάλυψη των αναγκών με οποιονδήποτε τρόπο, τότε οι σχέσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σειρά καιροσκοπικών ενεργειών. Ποιος είπε ότι ο οπορτουνισμός ανήκει μόνο στο χρηματιστήριο;
Οι άνθρωποι θέλουν να τα έχουν όλα ταυτόχρονα χωρίς να κάνουν καμία θυσία για τίποτε...
Σήμερα, ναι έχει αλλάξει η εποχή...
Απελευθερώσαμε τις ενοχές μας και τις σέρνουμε πίσω μας, ώστε να μην τις βλέπουμε. Χρειαζόμαστε κάποιον να μας βοηθήσει, να τις σύρουμε μαζί, γιατί έγιναν πια πολύ βαριές...
Δεν σηκώνονται! Πίσω από τα συναισθήματα κρύβονται οι ελλείψεις μας!
Και αντί να αφήσουμε τις ενοχές, φορτωνόμαστε και των άλλων...
Πολύ βαριά πια τα συναισθήματα. Πάντα με συναλλαγή. Σου δίνω τώρα, μου δίνεις και τώρα και αύριο και για πάντα! Και εκεί...στο "για πάντα", χαλάει η συνταγή.
Γιατί κάποιος δεν αντέχει το βάρος πια και φεύγει...
Οπότε πάει χαμένη "η επένδυση"...αντέ πάλι από την αρχή.
Μήπως να το πάρουμε αλλιώς;
Μήπως να γίνουμε πιο αληθινοί? Και να δείξουμε ποιοί είμαστε? Να μην είμαστε και δήθεν στην αγάπη, όχι τίποτα άλλο...
Φτάνουν όλα τα "δήθεν" που έχουμε επωμιστεί. Μέχρι και δήθεν πνευματικοί γίναμε. ΄Ετσι για να μην ξεφύγουμε από την μόδα!
Ξέρουμε άραγε τι σημαίνει "αγαπώ";
Ξέρουμε πόσο αυτό το "αγαπώ" γεμίζει" την ψυχή μας, αν προέρχεται από την καρδιά μας και όχι από υπολογισμό.
Ξέρουμε άραγε ότι "αγαπώ" σημαίνει ξεχείλισμα και όχι στέρημα;
Ξέρουμε άραγε ότι "αγαπώ" σημαίνει νιώθω;
Και μέσα σ' αυτό το "νιώθω" είναι ο αληθινός μας Εαυτός, που μας γεμίζει, ώστε να μην χρειαζόμαστε "γέμισμα" από "δώσε"! "

Γιατί είναι άδικο φίλε να μην παίζεις σωστά…

Είναι στιγμές που ορκιζόμαστε στον εαυτό μας πως θα διαγράψουμε οριστικά από μέσα μας κάποιους ανθρώπους που μας πλήγωσαν,που μας πόνεσαν άδικα..(Μα πόσο γελιόμαστε στ’ αλήθεια ποτέ δεν θα τα καταφέρουμε..)Πάντα θα κρατάμε μέσα μας τους ανθρώπους και τις στιγμές που περάσαμε μαζί τους.Μπορεί να μπήκαν στη ζωή μας κάπως παράξενα, μπορεί να τους αγαπήσαμε ακόμα με πολύ παράξενο τρόπο και για πολλούς ίσως και ακατανόητο… Μα ότι κι αν έγινε..όπως κι αν έγινε..έγιναν πια κομμάτι μας,μέρος της ζωής μας.Αλλά έρχεται η ώρα που εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε μαζί ή όχι..Παλεύεις για καιρό μέσα σου,ψάχνεις από κάτι να πιαστείς..δεν βρίσκεις όμως τίποτα..μόνο πόνο..Κι αν μας πόνεσαν αυτοί εμείς τους κρατάμε σε μια άκρη της ψυχής μας,ίσως και στην καλύτερη και τους προστατεύουμε πάντα από κάθε είδους "κακία"..γιατί δεν θέλουμε κανείς να τους βλάψει είτε με λόγια είτε με πράξεις και ας μας έβλαψαν αυτοί..Κι ας μην αναγνώρισαν ότι τους δώσαμε… εμείς δεν περιμέναμε ανταπόδοση απλά αναγνώριση και ούτε αυτή λάβαμε..Και προσπαθείς ξανά και ξανά..και ψάχνεις να βρεις παντού δικαιολογίες..μα δεν υπάρχουν..Δυστυχώς όμως έρχεται κάποτε η στιγμή που κουράζεσαι να προσπαθείς..που κουράζεσαι να αγαπάς μόνο εσύ..Γιατί είναι άδικο..Γιατί είναι άδικο εσύ να είσαι εκεί και ο άλλος να μην είναι..Γιατί είναι άδικο να μας αγγίζουν κάποιοι άνθρωποι και μετά να φεύγουν,είναι άδικο να κουβαλάμε το αποτύπωμά τους μέσα μας..Γιατί είναι άδικο κάποιοι να έχουν καρδιά και άλλοι..όχι.?Γιατί είναι άδικο φίλε να μην παίζεις σωστά..Γιατί είναι άδικο να παίζεις με αισθήματα..Δε σου έμαθαν πως υπάρχει και ο πόνος στα συναισθήματα;

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ...

Ήταν "πολύ" αυτό που ένιωσες..κραυγάζει η θύμηση..τρομαγμένος..ακούω..κρύβομαι..στις Ψυχής μου το πέτο..τσαλακωμένο αφουγκράζεται τις φωνές..φυλαχτό πλέκει στην λάμψη του χθες..λουφάρει στο οργισμένο σήμερα..δακρύζει στο αδιάφορο μέλλον..αυτοχαράζεται η μνήμη..η γλώσσα γλύφει αχόρταγα..την ξεφτισμένη αγάπη..καταριέται τον χρόνο..έφυγε μπροστά..ξέχασε..Γυρνώ στα παλιατζίδικα..ν'αγοράσω μια αγάπη που δεν γέρασε..κοιτούν παράξενα..γελούν ειρωνικά..δεν περνούν τα λεφτά σου..φιλαράκο..είναι σπάνιο αυτό που ζητάς..δεν υπάρχει..Βρέχει ο Θεός.."εκμεταλλεύεται" κι Αυτός..το δικό μου το δάκρυ..δεν υπάρχει αγάπη..μην μου ψιθυρίσεις..κι εσύ..για την μεγάλη Απάτη...

ΚΑΠΟΤΕ...

Κάποτε έρχονται στη ζωή σου κάποιοι άνθρωποι αναπάντεχα,απροσδόκητα,από το πουθενά.
Κάποιους νόμισες ότι τους ήξερες από χρόνια..
Κάποιοι σε δυό στιγμές έγιναν τόσο σημαντικοί..
Κάποιοι σου χάρισαν δυό από τις σημαντικότερες στιγμές σου..
Κάποιοι έμοιαζαν με αδελφές ψυχές.
Κάποιους λαχτάρησες να τους γνωρίσεις και κάποιους άλλους να τους αγαπήσεις..
Και χάθηκαν έτσι...Όπως ήρθαν...Απροσδόκητα, αναπάντεχα, στο πουθενά..
Δεν πρόλαβες. Έμεινε μια μικρή θλίψη. Και πάντα αναρωτιέσαι...Τι να έγινε;
Που χάθηκαν εκείνες οι στιγμές; Τι απέγιναν..;
Νιώθω την ανάγκη να ρωτήσω έναν έναν ξεχωριστά:"Που είσαι..;"

ΕΧΑΣΑ...

Σ΄ένα νυχτερινό σύμπαν παράλληλο..ΖΩ..Ονειρεύομαι το άπειρο..σαν ακροβάτης στην απόλυτη σιωπή..Λάθη..μυστικά..βουτάω απ' το κενό και ρίχνω τα ναυάγια της μνήμης..στη φωτιά..Ό,τι προλάβω να θυμηθώ πριν τρελλαθώ..Κρύβομαι σε λέξεις, βυθίζομαι σε ήχους..χάνομαι μέσα στου χρόνου τις ρωγμές..Τραβάω μια γραμμή να ενώσω τωρινά μονοπάτια με βήματα του χθές.Μια θηλιά γίνεται..όμως..σαν την κρεμάλα που παίζαμε παιδιά..Γράμματα που δεν ήταν τα σωστά συσσωρεύονται στην βάση Ω-Α-Π-Α-Γ-Α-Σ..ΕΧΑΣΑ για μια ακόμα φορά μαζί σου..Κι αυτή την φορά δεν ήταν γιατί ήθελα να σε δω να χαίρεσαι σαν παιδί με τη νίκη σου..Κέρδισες με το σπαθί σου...

ΜΟΝΑΞΙΑ....

Μοναξιά είναι η απουσία προσώπων ή η έλλειψη του νιώθω;Μήπως είναι ο πόνος ή το χάσιμο των δρόμων;Βάθος, Επιφάνεια, Συναίσθημα, Αδιαφορία..Ποια είναι άραγε η διαφορά τους;Μήπως είναι τα είδωλα ενός καθρέφτη που σε κοιτούν αντίθετα απ' ότι εσύ;Ξέρω πονάς πολύ...Σε νιώθω..Μην αλλάξεις στο βωμό ενός ψεύτικου ειδώλου...Σπάσε τον καθρέφτη και κοίτα τον ευατό σου κατάματα..Τι κι αν κάποτε πίστευα ότι μοναξιά είναι η απουσία προσώπων..Τι κι αν υπάρχουν φορές που νομίζουμε πως έτσι είναι..Στην πραγματικότητα κανείς δεν υποφέρει από μοναξιά..Από σχέσεις υποφέρουμε ακόμα και εάν πρόκειται για αυτή με τον εαυτό μας..Τελικά, όσο πιο κοντά έρχετε κανείς με κάποιο πρόσωπο..τόσο απομακρύνεται από τον εαυτό του...Και έρχετε η ώρα που αυτό το πρόσωπο φεύγει και δεν ξέρεις τι σου λείπει περισσότερο..;Ο εαυτός σου ή αυτός που έφυγε..?????

ΚΡΑΥΓΕΣ...

Μην επιτρέψεις να περάσει η ζωή..ούτε ν'αφήσεις να τελειώσει η μέρα..χωρίς να μεγαλώσεις λιγάκι..χωρίς να έχεις χαρείς..χωρίς να δώσεις φτερά στο όνειρο..Μην επιτρέψεις να σε νικήσει η απογοήτευση..Μην αφήσεις κανένα να σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκφραστείς..είναι σχεδόν ένα καθήκον..Μην εγκαταλείψεις την αγωνία να κάνεις στη ζωή σου κάτι σπουδαίο..και μην σταματήσεις να πιστεύεις ότι τα λόγια και η ποίηση..μπορούν ν'αλλάξουν τον κόσμο..Ό,τι και να περάσεις να ξέρεις ότι η ουσία μας μένει άθεκτη..Είμαστε όντα.. γεμάτα πάθος..Η ζωή είναι έρημος και όαση..Μας νικάει..μας πληγώνει..μας διδάσκει..μας μετατρέπει..σε πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ....

Πρόσεξε τις σκέψεις σου..γίνονται λέξεις..Πρόσεξε τις λέξεις σου..γίνονται πράξεις Πρόσεξε τις πράξεις σου..γίνονται συνήθειες..Πρόσεξε τις συνήθειές σου..γίνονται χαρακτήρας..Πρόσεξε το χαρακτήρα σου..γίνεται ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ..

Είναι αυτό που είναι..

Είναι παράλογο..λέει η λογική..Είναι αυτό που είναι..απαντά ο 'Ερωτας..Είναι δυστυχία..λέει ο λογισμός..δεν είναι άλλο από πόνος..λέει ο φόβος..Είναι μάταιο..λέει η φρόνηση..Είναι αυτό που είναι..απαντά ο Έρωτας..Είναι γελοίο..λέει η περηφάνεια..Είναι απερισκεψία..λέει η σύνεση..Είναι αδύνατο..λέει η εμπειρία..Είναι αυτό που είναι..απαντά ο Έρωτας..

ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ...

τα πιο ωραία ταξίδια είναι απο μέσα...με λέξεις και εικόνες και μελωδίες
που κανένα μέσο μεταφεράς δεν φτάνει..αλλά είναι και κάποιες φορές
που εύχεσαι το κορμί να έφτανε την ταχύτητα του νου στα ταξίδια...

ΤΑΞΙΔΙΑ ΗΘΕΛΑ...

ταξίδια ήθελα..ταξίδια ήθελα με κάθε μέσο και καιρό σε κορφές βυθούς και πέλαγα..ταξίδια
του νου ονειρικάτου λαβυρίνθου σκέψεις..μοναχικά..σε γνώριμα και
άγνωστα μονοπάτια..ταξίδια στο πριν στο μετά στο φως της μέρας στο μαύρο
της νύχτας ταξίδια στη σιωπή..στο όλο στο τίποτα ταξίδια με φτερά με
κουπιά τις άκρες των δακ...τύλων..ταξίδια στη θλίψη στη χαρά..στον έρωτα ταξίδια..ταξίδια της καρδιάς της ψυχής..ταξίδια ήθελα...ταξίδια μουσικής...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ-ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Θα ρθει μια φορά , να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου .
Θα έρθει σαν το φώς , άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.
Να μου κρατάει σφιχτά , σφιχτά το χέρι ,
και λόγια καθαρά , μόνο να μου φέρει

Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και να το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελο του εκεί.
Θαν τα λόγια του χρυσάφι και ο λόγος θα χει μπέσα.
Θα χαράζει θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.
Με στα μάτια θα τον βλέπω και θα μένω ο εαυτός μου .
Να το λέω να το εννοώ , πως είναι αυτός ο Άνθρωπός μου.

Κι αν πέρασα πολλά , μόνο σε μια στιγμή να τα διαγράψω.
Μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω.
Φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει ,
δύο λόγια καθαρά , στ' άδειο μου χέρι.

Στίχοι-Μουσική : Χάρις Αλεξίου
Άλμπουμ : Ο έρωτας θα σε βρει όπου και να σαι (2009)

ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΑΓΑΠΗ...

Στίχοι: Ηλίας Φιλίππου
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Θεοδωρίδου

Είναι τρέλα που ακόμα σ' αγαπάω
Μα στον ίδιο λαβύρινθο γυρνάω
Σ' ό,τι κάνεις τα μάτια μου κλείνω
Τη μάχη μου να δίνω… να σ' αγαπάω

Αδιέξοδη αγάπη
Μια πορεία δίχως χάρτη
Μπρος το χάος πίσω δάκρυ
Και βραδιές μοναχικές
Αδιέξοδη αγάπη
Στων ονείρων μου τη στάχτη
Να ζητάω πάντα κάτι
Που εσύ το καις

Δεν αντέχω στη σκέψη πως σε χάνω
Μα κοντά σου κακό σε μένα κάνω
Η ζωή μου νερό στα δάχτυλά σου
Κι εγώ κοντά σου
και να σ' αγαπάω

ΚΑΙ ΜΗ ΜΕ ΨΑΞΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙΣ...

Στίχοι: Γιάννης Β. Παπαϊωάννου
Μουσική: Δημήτρης Ρακιτζής
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Καρράς

Τελευταία φορά θα χτυπήσω την πόρτα σου.
Τελευταία φορά θα σου πω "σ’ αγαπώ".
Τελευταία φορά σου φωνάζω "λυπήσου με".
Τελευταία φορά και μετά θα χαθώ.

Και μη με ψάξεις να με βρεις,
ούτε τηλέφωνο θα έχω, ούτε σπίτι.
Και μη με ψάξεις να με βρεις,
δεν θα ’μαι κάτοικος της γης.
Αν θα σε χάσω, θα χαθώ απ’ τον πλανήτη.

Τελευταία φορά θα σου πω πώς αισθάνομαι.
Τελευταία φορά θα σου πω πως δε ζω.
Τελευταία φορά θα δακρύσουν τα μάτια μου.
Τελευταία φορά, σου τ’ ορκίζομαι αυτό.

Και μη με ψάξεις να με βρεις,
ούτε τηλέφωνο θα έχω, ούτε σπίτι.
Και μη με ψάξεις να με βρεις,
δεν θα ’μαι κάτοικος της γης.
Αν θα σε χάσω, θα χαθώ απ’ τον πλανήτη.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ....

Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μουκίδης
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Καρράς

Πες μου τι να κάνω άλλο να μην σκέφτομαι
ότι σ' αγαπώ ακόμα παραδέχομαι
Η αγάπη διεκδικείται δεν παρέχεται
κι ο καημός που έχω για σένα δεν αντέχεται

Μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο
είναι άνοστο αστείο και κακόγουστο
Μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο
άσε με να μείνω μόνος και να ξεχαστώ

Με πειράζει που δεν βλέπω πια τα μάτια σου
που σε σκέφτομαι να ψάχνεις τα κομμάτια σου
Πότε πότε θα με νιώθεις μα να μην πονάς
τώρα πέρασε η ώρα κι είναι αργά για μας

ΠΟΙΑ ΜΕ ΚΑΤΑΡΑΣΤΗΚΕ...

Στίχοι: Μιχάλης Ρακιντζής
Μουσική: Μιχάλης Ρακιντζής
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Καρράς

Τώρα χαμηλώστε τα φώτα και διπλοκλειδώστε τη πόρτα
θέλω λίγο μόνος να μείνω και τον εαυτό μου να κρίνω
ίσως που σ' αγάπησα ήτανε λάθος
αφού εσύ ζητούσες μονάχα το πάθος

Αυτά τα μάτια σου πως με ζαλίζουν
πίσω με γυρνάνε και μ' αιχμαλωτίζουν
σαν υπνωτισμένος σε θέλω με πάθος
πάλι ξαναπέφτω στο ίδιο το λάθος

Ποια με καταράστηκε
στη ζωή μου έτσι να τυραννιέμαι
ποια με καταράστηκε
ν' αγαπάω να μην αγαπιέμαι

Όμως δε τα βάζω μαζί σου κάνε ότι θες στη ζωή σου
ούτε θα σε κατηγορήσω τίποτα δε θα σου ζητήσω
άσε να τα βάζω με τον εαυτό μου
ξέρω είναι όλο το λάθος δικό μου

Μ' αυτά τα μάτια σου πώς με ζαλίζουν
πίσω με γυρνάνε και μ' αιχμαλωτίζουν
σαν υπνωτισμένος σε θέλω με πάθος
πάλι ξαναπέφτω στο ίδιο το λάθος

Ποια με καταράστηκε
στη ζωή μου έτσι να τυραννιέμαι
ποια με καταράστηκε
ν' αγαπάω να μην αγαπιέμαι

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑ...

Απο το Album "Κάτι κινείται"
Παραγωγή 2002

Θέλω απ΄το φιλί σου μια στάλα
θέλω στη ζωή σου να μπω
Δεν μου φταις εσύ φταίνε τ΄άλλα
δεν μου φταις εσύ που αγαπώ

Μίλα μου γλυκά πες μου κι άλλα
μίλα μου γλυκά να χαρείς
Μίλα μου για μας κι όχι γι' άλλα
πάρε με κοντά σου, να χαρείς

Κάνε μια ευχή, πες "για πάντα"
κι ας μην την πιστεύεις θα βγει
πως θα μ΄αγαπάς πες "για πάντα"
και ας με ξεχάσεις το πρωί

Μίλα μου γλυκά πες μου κι άλλα
μίλα μου γλυκά να χαρείς
Μίλα μου για μας κι όχι γι' άλλα
πάρε με κοντά σου, να χαρείς

ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΗΡΕΣ...

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΥΣ ΤΟ "ΕΙΝΑΙ" ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΝ....
Τις στιγμές που μου πήρες κράτησέ τις για σένα να θυμάσαι πώς κάποτε κάποιος σ'αγάπησε αληθινά κι αν ποτέ σου θα νοιώσεις μόνη και πληγωμένη μη διστάσεις σε μένα να γυρίσεις ξανά..'Ετσι είναι η αγάπη μάτια μου πληγώνεσαι πονάς κι εκείν...η που σε πλήγωσε δεν παύεις ν'αγαπάς..'Ετσι είναι η αγάπη μάτια μου σε κάνει και πετάς και όταν σου κόβουν τα φτερά ακόμα αγαπάς..Τις στιγμές που μου πήρες θα κρατήσω για μένα να θυμάμαι πως κάποτε κάποια μου έδωσε τόση χαρά κι αν ποτέ στη ζωή μου χρειαστεί να πετάξω στην καρδιά μου θα βάλω τα δικά σου φτερά..Τις στιγμές που μου πήρες κράτησέ τις για σένα να θυμάσαι πώς κάποτε κάποιος σ'αγάπησε αληθινά κι αν ποτέ σου θα νοιώσεις μόνη και πληγωμένη μη διστάσεις σε μένα να γυρίσεις ξανά...

Γιατί φοβάσαι να με νιώσεις;

Γιατί φοβάσαι να με νιώσεις;
Γιατί φοβάσαι να αγγίξεις τα θέλω σου;
Γιατί έβαλες τα πρέπει καπετάνιο στα όνειρα σου;
Κοίτα με...υπάρχω και είμαι εδώ..κοντά σου..μίλα μου..ν'ακούσω την φωνή σου...κι ας με πονέσουν τα λόγια σου..μπορώ να ζήσω με τον πόνο..την μοναξιά της απουσίας σου..
αυτήν δεν αντέχω...Την μοναξιά της ψυχής...που μακριά σου έγινε...τρόπος ζωής..
κι έγινα πια λαθρεπιβάτης στα δικά μου όνειρα..γιατί χωρίς εσένα..δεν υπάρχουν πια όνειρα..Κοίτα με..να δω την φλόγα των ματιών σου...χαμογέλα μου..μ' αυτό τον τρόπο
που πάντα με γοήτευε..δείξε μου..τον άνθρωπο που λάτρεψα..αυτόν που λατρεύω..αυτόν..που ήσουν στην αρχή..αυτόν που έκανε τα πρέπει...θέλω..που δεν φοβήθηκε...Γίνε ξανά εσυ...και..δώσε μου...λόγο να ονειρεύομαι..δώσε μου λόγο να υπάρχω..κοντά σου..Μόνο εσύ μπορείς...

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ....

Μερικές φορές νιώθω τόσο αδύναμη να αντιμετωπίσω καταστάσεις που θυμώνω με τον εαυτό μου..άλλα μου λέει η λογική και άλλα η καρδιά.. δεν μπόρεσα ποτέ να τα κάνω συμβαδίσουν αυτά τα δυο.. κρύβομαι από τον εαυτό μου ..αντιστέκομαι και λέω θα νικήσω..μάταια.. πάντα υποκύπτω.. ένα μήνυμα..μια κλήση μόνο για ν'ακούσω την φωνή σου κι ας γίνω κουρέλι μετά.. κι εσύ εκεί..κολλημένος στην σιωπή σου..μια σιωπή που μου παγώνει το αίμα..λέω πως δεν σε νοιάζει μα μέσα μου σιγοκαίει μια ελπίδα..η ελπίδα πως δεν είσαι αυτό που δείχνεις , πως για κάποιον λόγο συμπεριφέρεσαι έτσι.. δεν μπορεί να έκανα τόσο μεγάλο λάθος..ελπίδες..ελπίδες..ελπίδες..ξέρω πως είναι ψεύτικες..μα με κρατάνε στα πόδια μου.. ξέρω πως δεν μπαίνεις ποτέ να διαβάσεις εδώ..φοβάσαι τις αλήθειες μου..κι όμως γράφω για σένα..το κάνω για μένα.. γιατί νιώθω την ανάγκη να τα πω κάπου..θέλω ν'ακούσω μια λέξη..πως με καταλαβαίνει κάποιος..πως νιώθει την απελπισία μου.. κι ας μην με ξέρει..να νιώσω πως δεν είμαι μόνη.. ξέρω τα πρέπει..μα συγχωρεσε με που νιώθω τα θέλω..
Έχω χαθεί κάπου ανάμεσα στα θέλω και στα πρέπει και σ'όλα αυτά που ο φόβος δεν σου επιτρέπει.. μα πάνω απ'όλα θέλω να πω μια συγνώμη στον εαυτό μου..που τον εξευτελίζω για σένα..που σε αφήνω να με πληγωνεις..

ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ.....

Δεν θέλω να σε χρειάζομαι αφού δεν μπορώ να σ'έχω...
Όμως...σε χρειάζομαι όσο κανέναν άλλο..
Θα ήσουν η ασπίδα μου ενάντια στον φόβο...
Αν ήσουν εδώ...
Θα μπορούσα να νικήσω και τους εφιάλτες μου..
Αν ήσουν εδώ...
Μια αγκαλιά σου..θα μου έδινε πίσω την ζωή....
Αν ήσουν εδώ...
Μια σου λέξη θα έκανε την καρδιά μου να ξεχάσει...
Αν ήσουν εδώ...
Αν ήσουν εδώ..θα μπορούσε η ψυχή μου να πετάξει...
Μα..δεν είσαι.. δεν θέλεις να είσαι...
Αν ήσουν εδώ ψυχούλα μου.. θα ήμουν κι εγώ..
Αν ήσουν εδώ..θα σου έλεγα..
Νίκησα τον θάνατο...
Μα...δεν είσαι και θέλω να φύγω...
Αφήνομαι να νικηθώ...

ΣΙΩΠΗ....

Ξεφυλλίζοντας την σιωπή...Μέσα στον θόρυβο των συναισθημάτων....Μπορείς να νιώσεις πόσο φίλη σου μπορεί να γίνει...Αφού παραμερίζει για σένα τον θόρυβο
που πονάει την ψυχή σου....Την βουή μιας φωνής που κάνει βόλτες
στα σοκάκια της μνήμης σου...τον ήχο από τα λόγια που χαράχτηκαν...
στην καρδιά σου...και σε λυγίζουν..Αφήνει έξω απ'την πόρτα σου τα γιατί...Αφού κανείς δεν νοιάζεται τόσο...Ώστε να σου δώσει μια λυτρωτική απάντηση...Ποιος σου είπε πως δεν αξίζεις να σ'αγαπούν?..Ποιος σου είπε πως είσαι μόνη σου?..Η σιωπή σ'αγκαλιάζει τρυφερά...Και είναι μαζί σου...παρέα σου...Σε κάθε δάκρυ...Σε κάθε σκέψη...Στο κάθε σου βήμα...Και σου ψυθιρίζει...σιγανά...«κι εκεί ψηλά..μαζί σου θα'μαι...Είμαι η σιωπή...στο θόρυβο της απουσίας του...

"Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"

Όταν γελάς κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός"
"Όταν κλαις κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός"
"Όταν ανοίγεσαι στον άλλο κινδυνεύεις να μπλεχτείς"
"Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό"
"Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής"
"Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν"
"Όταν ζεις κινδυνεύεις να πεθάνεις"
"Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις ν'απογοητευτείς κι όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις ν'αποτύχεις"
Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε.
Ο άνθρωπος που δε ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν είναι τίποτε και δε γίνεται τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη όμως δε μπορεί να μάθει και να νιώσει και ν'αλλάξει και ν'αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. Δεμένος με τις βεβαιότητες του, είναι ένας σκλάβος. Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Μια βραδιά κάτω από τ'αστέρια...σε μια παραλία που την αγκαλιάζει..
Κάθησε μόνη, αναπολώντας στιγμές που της λείπουν,ένα δάκρυ κύλησε
Και χάθηκε παίρνοντας μαζί του ότι πιο πολύτιμο..την ίδια την ψυχή της...
Της είπαν πως έπρεπε να είναι δυνατή...;και αυτό προσπαθούσε να είναι...
Αφήνοντας πίσω τον εαυτό της...Κοιτούσε το είδωλο της στον καθρέφτη και μονολογούσε ..είμαι δυνατή..θα τα καταφέρω..αγνοώντας πεισματικά τα δάκρυα, που δεν μπορούσε να ελέγξει καμία δύναμη..
<Θυμάμαι>...ψέλλισε η καρδιά της...
<Ξέχνα>...της υπαγόρευσε η λογική της..δεν σου επιτρέπεται ούτε καν αυτό..Όταν εσύ θυμάσαι..ο νους τρέχει πίσω,σε λάθη που πονάνε...και τότε δεν μπορείς να μ'ακούσεις...κι εγώ θέλω να σε σώσω..εσένα..ή..ότι απέμεινε από σένα...
Μην αφήσεις εσένα στη σκιά κανενός...Μα η καρδιά της πάντα θα θυμάται...τα φιλιά, τα χαμόγελα, τα πειράγματα,Την αγκαλιά, τη μορφή του...και πιο πίσω...τον πόνο...το δάκρυ...Και μπορεί να ξεχάσει τα πάντα...εκτός απ'την μορφή του...
Ξέρει...μα αυτό δεν την εμποδίζει να τον αγαπάει ...Αυτό είναι δύναμη...
Είναι δυνατή τελικά...επέλεξε να τον κρατήσει στην καρδιά της…αφήνοντας τον πίσω...όσο κι αν πονάει...Κάποιοι ... θα έλεγαν πως είναι θύμα...Εγώ λέω...πως έχει ψυχή...

Αν ήσουν εδώ....

Δεν θέλω να σε χρειάζομαι αφού δεν μπορώ να σ'έχω...
Όμως...σε χρειάζομαι όσο κανέναν άλλο..
Θα ήσουν η ασπίδα μου ενάντια στον φόβο...
Αν ήσουν εδώ...
Θα μπορούσα να νικήσω και τους εφιάλτες μου..
Αν ήσουν εδώ...
Μια αγκαλιά σου..θα μου έδινε πίσω την ζωή....
Αν ήσουν εδώ...
Μια σου λέξη θα έκανε την καρδιά μου να ξεχάσει...
Αν ήσουν εδώ...
Αν ήσουν εδώ..θα μπορούσε η ψυχή μου να πετάξει...
Μα..δεν είσαι..δεν θέλεις να είσαι...
Αν ήσουν εδώ ψυχούλα μου..θα ήμουν κι εγώ...
Αν ήσουν εδώ..θα σου έλεγα..
Νίκησα τον θάνατο...
Μα...δεν είσαι και θέλω να φύγω...
Αφήνομαι να νικηθώ...

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ...

Είναι φορές που μιλάς και δεν ακούγεσαι...Δεν είναι γιατί δεν έχει δύναμη η φωνή σου...Ούτε γιατί είναι αδύναμα τα θέλω σου...Είναι γιατί...Κανείς δεν νοιάζεται...Για όσα λες και όσα θέλεις...Και είναι πιο εύκολο να μην σε ακούν...Από το να σου πουν τα ψέματα που ζητάς...Και τότε εσύ τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις;;;Να μαζέψεις ό...σα σκόρπισες...Να σκορπίσεις όσα ένιωσες...Να κρατήσεις ένα χαμόγελο...Από εκείνα που σου χάρισε...Να αφήσεις στα χέρια του...Την δανεική ελπίδα...Και απλά να φύγεις...Να εξαφανιστείς...Αν μπορείς...

Flash Clocks Gallery

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια,
και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή,
ίσως δεν έλεγα ολ' αυτά που σκέφτομαι αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλ' αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα όχι γι αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πολύ,
γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι θα σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι θα κοιμόταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θ' απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα.
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο αφήνοντας ακάλυπτο
όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Van Gogue πάνω στ' άστρα. Ένα ποίημα του Benedeti, κι ένα τραγούδι του Sherrat
θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα για να νιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους..
Θεέ μου αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
δε θ' άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ.
Ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και κάθε γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ήμουν ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος είναι να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά αλλά θα το άφηνα μόνο του να μάθει να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από τους ανθρώπους.
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
'Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του για πρώτη φορά το δάχτυλο της μητέρας του το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλο από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω απ' τους ανθρώπους αλλά δε θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα θα σ' αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θ' άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δε θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο κι η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει,
αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει το σήμερα 'θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος, είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι αυτό μην περιμένεις άλλο, καν το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί, και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ", κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
"Δείξε σ αυτούς που αγαπάς τι σημαίνουν για σένα...Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος είναι να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται."

ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ...

Νύχτα έριξες ξανά τα
δίχτυα πάνω μου βαριά νύχτα με κρατάς κρυμμένο από τη χαρά νύχτα
μάγισσα σκληρή γίνε απόψε τρυφερή νύχτα πες μου τι να κάνω δεν με
συγχωρεί Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν' ανεβώ όλα τ' αστέρια σου ν'
ανάψεις για να δω να ξεμακραίνει να μικραίνει να χαθεί στα σκοτεινά
...ότι με κόβει με πληγώνει με πονά Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν' ανεβώ
όλα τ' αστέρια σου ν' ανάψεις για να δω πού έχει πάει πού γυρνάει
θέλω απόψε να τη βρω να της μιλήσω να της πω την αγαπώ Νύχτα είμαι
μοναχός και δεν έχεις ένα φως νύχτα η ζωή μπροστά μου δρόμος σκοτεινός
νύχτα που με ξενυχτάς που με σέρνεις που με πας νύχτα εδώ κανείς δε
μένει άδικα χτυπάς...

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΚΑΛΕΣΕΙ...

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΚΑΛΕΣΕΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ..ΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΤΑ ΚΙ ΑΠΟΤΟΜΑ..ΚΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΤΙΣ ΣΕ ΤΥΛΙΞΟΥΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ Σ’ ΑΥΤΗΝ..ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΕΙ...ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΗΝ..ΑΝ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΒΟΡΙΑΣ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ..ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Η ΑΓ... Δείτε περισσότεραΑΠΗ ΣΕ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΣΤΑΥΡΩΝΕΙ..ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΦΟΥΝΤΩΣΕΙΣ ΣΕ ΚΛΑΔΕΥΕΙ...ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗ ΚΟΡΦΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ..Η ΑΓΑΠΗ ΑΦΟΥ ΣΕ ΖΥΜΩΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΛΑΚΩΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΔΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ...ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΚΑΝΕΙ...ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..ΑΝ , ΟΜΩΣ , ΜΕΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΟΥ , ΨΑΧΝΕΙΣ ΜΕΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΑΧΑ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΤΟΤΕ ΣΚΕΠΑΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΓΥΜΝΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΩΝΙ ΤΗΣ...ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ Σ’ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΔΙΧΩΣ ΕΠΟΧΕΣ..ΟΠΟΥ ΘΑ ΓΕΛΑΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕ ΟΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΓΕΛΙΟ...ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ...Η ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ...ΚΑΙ ΔΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ...Η ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ..ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΤΑΙ...ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ..Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ...ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΣ «Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»...ΚΑΙ ΜΗ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΕΣΕΝΑ...ΑΝ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ ΑΞΙΟ...Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΝ ΠΟΘΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΩΣΗ...ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΘΟΥΣ...ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΘΟΙ ΣΟΥ.. «ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΛΗΣ ΤΡΥΦΕΡΑΔΑΣ»....ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ...ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΤΩΝΕΙΣ ΠΡΟΘΥΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΡΑ...ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΠΟΥ Θ’ ΑΓΑΠΑΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ...Ν’ ΑΝΑΠΑΥΕΣΑΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΣΑΙ ΤΗΝ ΕΚΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ....ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ ΓΕΜΑΤΟΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ...ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΠΛΑΓΙΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΣΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ‘Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΥΜΝΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ...

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ...

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ,
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΚΑΡΤΕΡΩ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ
ΣΗΜΕΡΑ....ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΖΩ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΖΩ...ΥΠΑΡΧΩ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ..

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ....

ΓΕΥΟΜΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ...ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΕΔΩ, ΝΑ ΤΟΥΣ
ΧΑΡΙΖΩ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΡΩΣΤΑ...ΜΕΡΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΤΥΦΛΕΣ...ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠ'
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ...ΑΔΕΙΑΖΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΕ ΣΕΛΙΔΕΣ...ΓΕΜΙΖΩ ΦΥΛΑΧΤΑ ΣΕ
ΚΟΡΜΙΑ...ΠΟΥ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΤΗ ΦΩΤΙΑ...Η ΝΥΧΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ
ΜΟΥ...ΚΡΥΒΕΙ Τ' ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖ...ΕΙ
ΠΩΣ...ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ....

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΚΑΛΕΣΕΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ..ΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΤΑ ΚΙ ΑΠΟΤΟΜΑ..ΚΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΤΙΣ ΣΕ ΤΥΛΙΞΟΥΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ Σ’ ΑΥΤΗΝ..ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΕΙ...ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΗΝ..ΑΝ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΒΟΡΙΑΣ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ..ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΣΤΑΥΡΩΝΕΙ..ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΦΟΥΝΤΩΣΕΙΣ ΣΕ ΚΛΑΔΕΥΕΙ...ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗ ΚΟΡΦΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ..Η ΑΓΑΠΗ ΑΦΟΥ ΣΕ ΖΥΜΩΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΛΑΚΩΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΔΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ...ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΚΑΝΕΙ...ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..ΑΝ , ΟΜΩΣ , ΜΕΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΟΥ , ΨΑΧΝΕΙΣ ΜΕΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΑΧΑ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΤΟΤΕ ΣΚΕΠΑΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΓΥΜΝΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΩΝΙ ΤΗΣ...ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ Σ’ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΔΙΧΩΣ ΕΠΟΧΕΣ..ΟΠΟΥ ΘΑ ΓΕΛΑΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕ ΟΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΓΕΛΙΟ...ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ...Η ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ...ΚΑΙ ΔΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ...Η ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ..ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΤΑΙ...ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ..Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ...ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΣ «Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»...ΚΑΙ ΜΗ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΕΣΕΝΑ...ΑΝ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ ΑΞΙΟ...Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΝ ΠΟΘΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΩΣΗ...ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΘΟΥΣ...ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΘΟΙ ΣΟΥ.. «ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΛΗΣ ΤΡΥΦΕΡΑΔΑΣ»....ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ...ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΤΩΝΕΙΣ ΠΡΟΘΥΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΡΑ...ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΠΟΥ Θ’ ΑΓΑΠΑΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ...Ν’ ΑΝΑΠΑΥΕΣΑΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΣΑΙ ΤΗΝ ΕΚΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ....ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ ΓΕΜΑΤΟΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ...ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΠΛΑΓΙΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΣΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ‘Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΥΜΝΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΟΗΜΑ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΟΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΝΕΝΟΣ...ΠΑΝΩ ΣΕ Ο'ΤΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΙ ΥΠΟΦΕΡΩ
ΓΕΛΩΝΑΣ ΠΕΦΤΩ ΣΑΝ ΣΚΙΣΜΕΝΟΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ...ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΔΕΝ ΘΑ 'ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΣΗ ΛΥΠΗ ΕΚΕΙ..Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΜΕ
ΑΦΗΝΕΙ ΝΙΚΗΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΜΟΥ ΣΧΗΜΑ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ...

ΠΡΟΣΠΑΘΩ-ΠΡΟΣΠΑΘΩ-ΠΡΟΣΠΑΘΩ

ΠΡΟΣΠΑΘΩ-ΠΡΟΣΠΑΘΩ-ΠΡΟΣΠΑΘΩ...ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΑΡΟΛΕΣ ΤΙΣ
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ...ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ
ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΧΑΜΝΕΝΑ, ...ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΡΗΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ: "Η ΕΛΠΙΔΑ
ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ".....ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ: ΑΚΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΣΥΝΕΧΩΣ: "Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ"- Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ???? ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗ
"ΘΕΣΗ" ΤΗΣ.....

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ....

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΔΕΝ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ...ΟΜΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΟΛΛΑ...ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ...ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΤΩΧΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ
ΔΙΝΟΥΝ...ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ
ΦΟΡΕΣ ΑΙΩΝΙΑ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΣΟ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΩΡΙΣ
ΑΥΤΟ...ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΣΟ ΦΤΩΧΟΣ, ΟΣΟ ...ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΕΙΤΕ...ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ...ΔΙΝΕΙ ΧΑΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΔΟΥΛΕΙΑ...ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΥΣ...ΕΝΑ ΗΛΙΟΦΩΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ
ΘΛΙΜΜΕΝΟΥΣ...ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΦΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ...ΚΙ ΟΜΩΣ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΥΤΕ ΝΑ Τ'ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΙΑΝΕΨΕΙΣ...ΟΥΤΕ
ΝΑ ΤΟ...ΔΑΝΕΙΣΤΕΙΣ Ή ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΨΕΙΣ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ...ΑΞΙΖΕΙ ΜΟΝΟ
ΑΝ ΣΟΥ ΤΟ ΧΑΡΙΣΟΥΝ...ΚΙ ΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙ ΖΩΗ...ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΤΕ ΕΝΑ
ΔΙΚΟ ΣΑΣ..?ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΟΣΟ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ...ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΧΑΡΙΣΕΙ....ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ..!!!!!

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

.ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ...ΦΩΛΙΑΖΕΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ...!!! ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ...!!! ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ...ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...!!!

ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ....

...''ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΑΣ ΜΙΣΟ''...!!! ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ...!!! ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ...ΤΟ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΟΜΟΙΟ ΤΟΥ...!!! ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...!!! ΑΛΛΑ ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΔΙΟΤΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...!!! ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...!!! ΓΙΑ ΝΑ ΑΞΙΩΘΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ...!!! ΠΡΕΠΕΙ ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΠΟΘΕΙ ΠΟΛΥ...ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΩΣΤΕ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΕΙ...ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙ...!!! ΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ...ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΟΣΟ ΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ...ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΤΟΥ...ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ...!!! ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ...!!! ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΜΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...!!! ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ...ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΑΥΤΟ...ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΕΜΠΟΔΙΑ...!!!

Πως ξέρεις ότι είσαι Έλληνας....

Λες καλημέρα στις 3 το μεσημέρι και καλησπέρα στη 1 τη νύχτα.

Δεν τρως ποτέ βραδινό πριν τις 10μμ.

Τρως πρωινό πριν πας για ύπνο.

Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο μπαμπάς/ θείος/ παππούς σου έδωσε να δοκιμάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες.

Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραβηχτείς στον σταθμό των ΚΤΕΛ για να παραλάβεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ μέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι βουνού, ελιές και λεμόνια.

Σημαιοστολίζεσαι να πας για καφέ, αλλά τσαμπουκαλεύεσαι στον πορτιέρη του κλαμπ που δεν σε βάζει μέσα γιατί φοράς σαγιονάρες.

Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον μια οδός που λέγεται ΕλευθερίουΒενιζέλου.

Έχεις τουλάχιστον έναν συγγενή σου που άγγιξε τα 100 χρόνια ζωής.
Και περίπου 10 συγγενείς που έχουν πεθάνει από καρκίνο.
Αλλά καπνίζεις 2 πακέτα την ημέρα.

Παραπονιέσαι ότι κάνει κρύο όταν έχει 27 βαθμούς.

Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσμος ζει χωρίς περίπτερα.

Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους.

Και τους μαθαίνεις να λένε «malaka».

Έχεις δέκα χρόνια να μπεις σε λεωφορείο.

Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη».

Ξέρεις τα πάντα για την ανακύκλωση, αλλά δεν έχεις δει ποτέ από κοντά κάδο ανακύκλωσης.

Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουβλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουβλάκια.

Σε όποιο τραπέζι κι αν καθίσεις υπάρχει ένα πακέτο Marlboro Lights.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε μποτιλιάρισμα στις 6πμ της Κυριακής.

Σε τσατίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάββατο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα μαγαζιά κλείνουν στις 3.

Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.

Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60,000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 8 ευρώ που σου ζητάει.

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ.....

Ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι κοντά σου ο Φύλακας άγγελός σου, γι' αυτό πρέπει να δοκιμάζεις.
Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν.....
Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, ησχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος.
Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.
Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας.
Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.
Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε.
Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά.
Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια.
Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.
Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.
Είτε είναι για κάποιο λόγο, είτε για κάποιο χρόνο, είτε για μια ζωή, σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας.
Σ' ευχαριστώ που είσαι μέρος της ζωής μου.